CD-RECENSIE 

Mark Lockheart – Dreamers
bezetting: Mark Lockheart saxofoon; Elliot Galvin keyboards; Tom Herbert basgitaar; Dave Smith drums
opgenomen: 3 – 5 december 2020, Fish Factory, London
uitgebracht: 28 januari 2022
label: Edition Records
aantal stukken: 12
tijdsduur: 53’38
website: marklockheart.co.uk - editionrecords.com   
door: Mathijs van den Berg



Saxofonist Mark Lockheart is van vele markten thuis. Hij speelde zowel bigband (in Loose Tubes en met de NDR Big Band) als pop (o.a. Radiohead, Prefab Sprout) en was met Polar Bear een van de pioniers van de moderne crossover jazz. In 2019 verraste hij met vertolkingen van klassieke Engelse koormuziek. Zijn trio Malija, met bassist Jasper Hoiby en pianist Liam Noble, speelt weer kamerjazz. Het is maar een greep uit zijn rijke muzikale carrière. En Lockheart blijft zichzelf uitdagen. Zijn nieuwste band heet Dreamers en heeft naast oude bekende Tom Herbert (Polar Bear) op bas en drummer Dave Smith (Robert Plant) de jonge toetsenist Elliot Galvin (Dinosaur) in de gelederen.

Dat levert muzikaal vuurwerk op. ‘Dreamers’, het gelijknamige debuutalbum, bevat twaalf tracks die vaak stevig uit de luidsprekers knallen, terwijl je gezien de titel misschien een album met dromerige soundscapes verwacht. Het gebruik van een elektrische basgitaar maakt het geluid extra vol, hoewel Herberts spel zeer melodieus is. Smith hanteert zijn stokken bepaald niet zachtzinnig. Bovendien heeft Lockheart een volle en krachtige speelstijl. Hij klinkt zeer geïnspireerd met onvoorspelbare lijnen en scherp fraserend spel. Elliot Galvin weeft weelderige klanktapijten, maar komt ook fel improviserend uit de hoek. Iedereen krijgt alle ruimte zijn partijen vorm te geven.

Het openingsnummer ‘Dreamers’ lijkt bedoeld om de luisteraar even in het nieuwe geluid te laten komen met een catchy deuntje en zangerige keyboardlijnen. Drummer en bassist spelen eenvoudige poppatronen. Lockheart soleert er soepel overheen. Ook het daaropvolgende ‘Weird Weather’ kent een eenvoudig thema, maar de muziek wordt algauw complexer, met tegendraadse ritmes en een groter aandeel improvisatie. Het album verrast vervolgens voortdurend. Op ‘Gangster Rat’ horen we snelle clubritmes en razendvlugge improvisaties. ‘Nature V Nurture’ heeft duidelijke hiphop-invloeden. ‘Fluorescences’ bevat metal riffs, afkomstig uit Galvin’s keyboards. Het lange keyboard intro van ‘Mirage’ gaat over in een ware wall of sound.

Er staan ook enkele rustiger stukken op, waarmee de luisteraar weer een beetje op adem kan komen. Het album sluit af zoals het begon, met een vrij conventioneel nummer, ditmaal met een rockend ritme. ‘Dreamers’ is een interessant album. Dat komt vooral door de bijzondere combinatie van muzikanten en de zeer creatieve bijdragen van toetsenist Galvin, die de nummers een geheel eigen sfeer geven. Bovendien horen we Mark Lockheart op zijn best. Zeggingskracht staat voorop bij dit kwartet dat op de podia waarschijnlijk een sensatie zal zijn.

Beluisteren via Spotify, inloggen noodzakelijk.

Dreamers.

Fluorescences.