Eyolf Dale Trio brengt sterk nieuw materiaal
CONCERTRECENSIE. Eyolf Dale Trio, Bimhuis, Amsterdam, 31 maart 2022
beeld: Filip Mertens
door: Mathijs van den Berg
‘Being There’ van het Eyolf Dale Trio was een van de beste jazzplaten van het afgelopen jaar. Een album vol sterke composities die op fijnzinnige wijze werden vertolkt. Geheel nieuw was de combinatie niet, aangezien pianist Dale, bassist Per Zanussi en drummer Audun Kleive in het Wolf Valley Octet samenspelen. Het album deed uitkijken naar hun eerste Nederlandse optreden als trio. In het Amsterdamse Bimhuis kwamen ze met nieuw, sterk materiaal.
Pianist Eyolf Dale, bassist Per Zanussi en drummer Audun Kleive speelden voor het eerst als trio in Nederland.
Veelzijdigheid
Voor de pauze lag het accent op muziek van hun eerste plaat. Het concert opende met ‘The Lonely Banker’ en ‘Fast Forward, Piece of Mind’. Stukken vol vaart en dynamiek waarin de improvisaties soepel aan elkaar werden geregen. Het intieme ‘The Wayfarer’, dat daarna werd gespeeld, was meteen een opvallend nieuw stuk met inventief drumwerk, langzaam ademende baspartijen en lange, lyrische pianolijnen. Daarna hoorden we de piano en bas even samen in een nachtclub-achtige sfeer. De veelzijdigheid van dit trio werd nog eens onderstreept door het ritmisch knappe ‘Forward From Here’.
Speelplezier
In de tweede set was er meer nieuw werk te horen. Zoals ‘Woodland Walk’, voor het eerst uitgevoerd voor een live-publiek, waarop ritme opnieuw een belangrijke rol speelde. Uiterst precies werd er door de mannen op elkaar gereageerd, waarbij het speelplezier duidelijk zichtbaar was. ‘Dat heb je bij muziek. Soms moet je gewoon lachen’, was de verklaring van de zeer communicatieve Dale. Zijn muziek heeft een opgewekt, soms speels karakter, waarmee het afwijkt van de doorgaans melancholiek getoonzette nordic jazz. De melancholie ontbreekt overigens niet helemaal, zoals bleek uit het nieuwe ‘The Streets of Kiev’. Een prachtig breekbaar stuk met vloeiend pianospel en enkele flinke erupties van de drummer.
Het trio klinkt live een stuk expressiever dan op de plaat, waarmee een brug werd geslagen naar het publiek.
Dale zette vakkundig de lijnen uit. Hij is geen pianist die spaarzaam is met noten, hoewel hij ook aandacht heeft voor het detail. Drummer Kleive leek soms zijn eigen weg te gaan en haalde met zijn brushes flink uit. Bassist Zanussi had de moeilijke taak de frivole pianist en flamboyante drummer met elkaar te verbinden. Regelmatig ging zijn warme en geoliede spel gelijk met de linkerhand van Dale op. Zijn zingende zaag had hij trouwens thuisgelaten. Wat opviel was dat het trio live een stuk expressiever klonk dan op de plaat, waarmee een brug werd geslagen naar het publiek, dat enthousiast op de nummers reageerde.
Uitersten
De luisteraar werd soms tussen uitersten bewogen. Op het ingehouden ‘Hidden Treasures’, een ander sterk nieuw nummer, liet het trio zich van zijn verhalende kant zien. De opgebouwde spanning werd vervolgens ruw onderbroken door een furieus, ritmisch stuk. De tweede set besloot met ‘Furet’ een nummer van het Wolf Valley Octet, waarop Kleive zijn fenomenale kunnen nog een keer mocht demonstreren. Zijn lange introducerende solo werd door Dale en Zanussi bewonderend glimlachend gevolgd. Met de toegift ‘How could it be’ eindigde het concert in de subtiele stijl van ‘Being There’.
Geluidskwaliteit
Wat verder opviel was de prachtige geluidskwaliteit, tot stand gebracht door de meegebrachte sound engineer Sven Persson, die hiervoor een aantal malen expliciet door Dale werd bedankt. Hierin was ook het verbindende basgeluid, dat tijdens concerten weleens kan wegvallen, zeer goed hoorbaar. De opnames voor het nieuwe album bleken net te zijn voltooid en er wachten alleen nog remixes. Waarschijnlijk verschijnt het album rond februari 2023. En laten we hopen dat de Noren bij volgende concerten wat meer publiek trekken, omdat hun muziek dit meer dan waard is.