CD-RECENSIE

Trio Grande – Un matin plein de promesses
bezetting: Michel Debrulle, slagwerk, percussie; Laurent Dehors, saxofoons, klarinetten, cornemuche; Michel Massot tuba, trombone; Matthew Bourne, piano
opgenomen: november 2007 Studio Caraïbes, Brussel
release: 2008
label: De WERF
tracks: 12
tijd: 61.08
website: www.dewerf.be
door: Rinus van der Heijden


We noemen het zonder enige reserve een van de mooiste albums van dit jaar, ‘Un matin plein de promesses’ van het Belgische Trio Grande. Alleen al de samenstelling van zo’n trio, met tuba, trombone, saxofoons, klarinetten, ‘cornemuse’ (een soort doedelzak met houten zak) en slagwerk en percussie, roept nieuwsgierigheid op. Maar wat het trio ermee doet, nog véél meer. Daarbij komt dat het zichzelf voor deze cd heeft uitgeroepen tot kwartet, omdat het de Engelse pianist Matthew Bourne heeft uitgenodigd.

Die man past als de spreekwoordelijke handschoen binnen het driemanschap. Hij speelt uiterst zelfverzekerd, beukt zelfstandig door de improvisaties van de drie heen, legt zich er op andere momenten bij neer of duikt als voorloper de een of andere melodie in. Dat hoeft geen verwondering te wekken, want de 30-jarige musicus nam al vroeg afscheid van traditionele muziekvormen, om zich bezig te gaan houden met eigentijdse gecomponeerde muziek. Zo vertolkte hij werk van Louis Andriessen, John Cage, Morton Feldman, Kaija Saariaho en Michael Daugherty.

Dat is spekkie voor het bekkie voor het Trio Grande, dat aan één stuk muzikale uitdagingen opzoekt. Stoeien met klankkleuren is één ding, het uitmelken van de mogelijkheden van de instrumenten een ander, bewerken van melodische en harmonieuze elementen weer een ander. En daaroverheen improviseren, eindeloos improviseren. Wat dat opbrengt? Nieuw klinkende muziek, vol verrassingen, met knipogen naar alle moois dat de jazz opleverde en tegelijkertijd een eigentijdse ‘bestraffing’ ervan. Zoiets als het Willem Breuker Kollektief doet, maar dan een pietsje anders. De plaat heet niet voor niks ‘Een ochtend vol beloften’.