CD-RECENSIE 

Michael Wollny – Mondenkind
bezetting: Michael Wollny piano
opgenomen: 22 en 23 april 2020, Teldex Studio Berlin
uitgebracht: 25 september 2020
label: ACT Music / Challenge Records
aantal stukken: 15
tijdsduur: 46’38
website: michaelwollny.com - actmusic.com   
door: Mathijs van den Berg

In tegenstelling tot al die artiesten die het afgelopen jaar vanwege de pandemie noodgedwongen een soloalbum opnamen, had pianist Michael Wollny dit al gepland: de data lagen vast en de studio, de Teldex Studio in Berlijn, was geboekt. In een uitgestorven stad nam Wollny samen met zijn opnametechnicus die drie kamers verderop zat, vijftien stukken op die heel toepasselijk over eenzaamheid gaan. ‘Mondenkind’ is opmerkelijk genoeg pas de eerste soloplaat van de productieve Duitser.

De speelduur is precies de tijd waarin astronaut Michael Collins, tijdens de eerste bemande maanreis in zijn eentje om de maan cirkelend, geen contact met de aarde had, waardoor hij in de pers als de eenzaamste mens in de geschiedenis sinds Adam werd omschreven. Collins beschreef de gemoedstoestanden die hij onderging echter als ‘awareness, anticipation, satisfaction, confidence, almost exultation’. Het zijn deze stemmingen die Wollny probeert te verklanken in stukken die nooit langer duren dan vier, vijf minuten en soms slechts uit korte schetsen bestaan.

Ze zijn dan weer melodisch en harmonisch, dan weer dissonant en onstuimig. Naast ware  notenwatervallen, vol subtiele dynamiek, is er ook veel aandacht voor ruimte tussen de noten. De muziek klinkt steeds fris en helder en soms ook mysterieus. ‘Mondenkind’ bevat zowel eigen composities als covers, die Wollny op hoogst persoonlijke wijze bewerkt. Het betreffen songs uit de alternatieve popmuziek, zoals ‘Father Lucifer’ van Tori Amos en ‘Mercury’ van Sufjan Stevens, maar ook klassieke stukken van Alban Berg en Rudolf Hindemith (de broer van). Melodie en stemmen verwerkt Wollny tot een prachtig geheel.

Behalve uit muziek haalt Wollny ook inspiratie uit film (Le voyage dans la lune uit 1902 van de Franse regisseur Méliès) en literatuur (Cyrano de Bergerac). Dat je je ook op een andere manier in je eigen ruimte kunt bevinden onderga je in het nummer ‘Spacecake’. Op een enkel stuk beroert Wollny als extra effecten de snaren en de klankkast, dus zo zijn hele instrument gebruikend. ‘Mondenkind’ laat er geen twijfel over bestaan dat Michael Wollny tot de grote pianisten van dit moment behoort. 

Beluisteren via Spotify, inloggen noodzakelijk.

Mondenkind.