Antti Lötjönen – Quintet East
CD-RECENSIE
Antti Lötjönen – Quintet East
bezetting: Antti Lötjönen bas; Verneri Pohjola trompet, zaktrompet; Jussi Kannaste tenorsaxofoon; Mikko Innanen alt-, bariton- en sopraninosaxofoon; Joonas Riipa drums
opgenomen: 18, 19 december 2019
uitgebracht: 17 april 2020
label: We Jazz Records
aantal stukken: 9
tijdsduur: 41’10
website: wejazzrecords.bandcamp.com/album
door: Mathijs van den Berg
Bassist Antti Lötjönen is een bijna onmisbare figuur in de Finse jazzscene met tal van bijdragen aan diverse formaties. Hij was een van de leden van het illustere Five Corners Quintet en maakt onder andere deel uit van het Aki Rissanen Trio, 3TM en het Ilmiliekki Quartet. Hij had zich voorgenomen voor zijn veertigste te debuteren als componist en bandleider. Dat is hem gelukt. De line-up van zijn nieuwe groep ‘Quintet East’ bevat naast drummer Joonas Riipa drie blazers: trompettist Verneri Pohjola en saxofonisten Jussi Kannaste (3TM) en Mikko Innanen (Koma Saxo). Allemaal bekende namen uit de Finse jazz.
De muziek is stevig geworteld in de freebop uit de jaren zestig en zeventig. De enige cover op het album, ‘Mary Hartman, Mary Hartman’, de titeltrack van een bekende Amerikaanse soapserie van halverwege de jaren zeventig, sluit hier naadloos op aan. De song werd eerder vertolkt door Charlie Haden en Ornette Coleman, twee helden van Lötjönen. Zijn versie is zowel een eerbetoon aan hen als een vertolking die op eigen benen staat. De acht eigen composities zijn bijzonder avontuurlijk vol wendingen en tempowisselingen.
Lötjönen laat hierop ook zijn enorme veelzijdigheid als bassist horen. ‘Monograph I’ en Monograph II zijn korte solostukken die een heel verschillend karakter hebben. In het eerste deel is Lötjönens spel uiterst gestileerd , terwijl hij in deel II juist rauw klinkt met expressief strijkende bas. Op het swingende ‘Erzeben Strasse’ speelt hij weer ragfijne partijen, terwijl ‘Oblique’ een stevige basgroove heeft. ‘P.S.’ is een funky eruptie van nog geen minuut. Riipa geeft Lötjönen alle ruimte met lekker los, onnadrukkelijk drumwerk.
Centraal in het geluid staan echter de drie blazers met messcherpe, unisono gespeelde thema’s en dwarse improvisaties op uiteenlopende instrumenten, zoals Pohjola’s zaktrompet en Innanens sopraninosaxofoon. Het polyfone samenspel is zowel vernuftig als geladen met een lyrisch randje. Op het ingehouden laatste nummer ‘Rowan’ zorgt een spetterend dissonant slotakkoord voor een passende afsluiting van dit eigenzinnige album.
Beluister dit album via Spotify (inloggen noodzakelijk)
Erzeben Strasse