CD-RECENSIE

Sun-Mi Hong Quintet – A Self-Strewn Portrait
bezetting: Alistair Payne trompet, Nicolò Ricci tenorsaxofoon, Young-Woo Lee piano, Alessandro Fongaro contrabas, Sun-Mi Hong drums en percussie, Song-Yi Jeon zang en effecten, Fuensanta Méndez stem
opgenomen: 2019, Fattoria Musico Osnabrück en Bimhuis
uitgebracht: mei 2020
label: Zennez Records
aantal stukken: 9
tijdsduur: 45’49
website: sunmihong.com - zennezrecords.com
door: Cyriel Pluimakers


Slagwerkster Sun-Mi Hong werd geboren in Korea in een streng religieus gezin. Als kind wilde ze niets liever dan drums leren spelen en tegen de wil van haar ouders volgde ze ook nog eens een opleiding aan het Amsterdams Conservatorium. Inmiddels heeft ze zich ontwikkeld tot een van de meest toonaangevende musici van de jonge generatie. In 2018 won ze met haar kwintet de Dutch Jazz Competion, waarna een geslaagde landelijke tournee als Young Vip volgde. Ze beschikt over een elegante en percussieve stijl van drums spelen en is ook compositorisch bijzonder vaardig. Haar debuut ‘Page 1’, dat ze in eigen beheer uitgaf, werd enthousiast ontvangen. Onlangs verscheen haar tweede album ‘A Self-Strewn Portrait’ op het spraakmakende Zennez Records.

Volwassen
Haar kwintet speelt nu nog losser en spontaner: het ensemble heeft inmiddels een volwassen groepsgeluid en is absoluut niet bang om de grenzen op te zoeken. Trompettist Alistair Payne, tenorsaxofonist Nicolò Ricci en pianist Young-Woo Lee soleren regelmatig op het scherpst van de snede. Het spel van Ricci heeft bovendien een prachtige melancholieke ondertoon. Hong goochelt graag met afwijkende ritmes: zo is ‘P Stands for Palace’ een 6/4 met unisono baslijnen, vormt ‘Thoughts to be Spoken’ een enigszins dwarse 7/4 en verwijst ‘Kasi: a Thorn’ naar de traditionele Koreaanse muziek. Trompetist Payne treedt ook als producer op. Alle bijzondere kwaliteiten van het ensemble komen samen in het live in het Bimhuis opgenomen ‘Bjork’, een compositie van Payne. Een stuk dat met een urgentie uitgevoerd wordt, die herinnert aan de beste jazz uit de jaren zestig.

Vocaal
Minder geslaagd zijn de vocale onderdelen op dit album. Zo zijn de uitbundige vocale bijdragen van Song-Yi Jeon net een tandje te veel en is de nogal mat klinkende stemkunstenares Fuensante Méndez wel eens beter uit de verf gekomen. Zang en voordracht kunnen een toegevoegde waarde zijn, maar ook een productie vakkundig om zeep helpen. Dat laatste gebeurt gelukkig niet op deze van fraai artwork voorziene cd, maar duidelijk is wel dat het overvloedige talent van Hong nog haar balans moet vinden. ‘A Self-Strewn Portrait’ vormt vast en zeker de opmaat naar meer evenwichtige uitingen. Want Hong is meer dan energiek, heeft lef en neemt bovendien het nodige artistieke risico. Misschien is het een goed idee om bij het volgende album een kritische externe producer aan te trekken, die haar uitzonderlijke drive in de juiste banen weet te leiden.

Beluister het nummer 'Self Portrait' van dit album via Spotify (inloggen noodzakelijk)