Zapp 4 – Radiohunter
CD-RECENSIE
Zapp 4 – Radiohunter
bezetting: Jasper le Clercq en Jeffrey Bruinsma viool, Oene van Geel altviool, Emile Visser cello
opgenomen: 30 april en 1 mei 2010 in Fattoria Musica Studio (D)
release: 2010
label: LopLop
tracks: 7
tijd: 46.33
website: www.zapp4.com - www.loplop.nl
door: Rinus van der Heijden
Het kon niet anders dan dat het Zapp String Quartet kortgeleden zijn naam wijzigde in Zapp 4. Strijkkwartet is een enigszins beladen betiteling, omdat het vrijwel altijd doelt op de viermans strijkersformatie, waarvoor in klassieke muziek zoveel oeuvre is geschreven. Op Zapp heeft het allang geen betrekking meer: de twee violisten, altviolist en cellist hebben zich allang aan de klassieke betekenis onttrokken. Bij Zapp 4 vindt álle muziek van de wereld dankbaar onderdak. Bovendien speelt improvisatie een belangrijke rol in zijn concept.
Was op de eerdere cd ‘Peculiar’ nog werk te horen van onder andere John Scofield en Mark Feldman, op de allernieuwste ‘Radiohunter’ hebben de vier bandleden gekozen voor uitsluitend eigen werk. Oene van Geel nam vier stukken voor zijn rekening, maar Jeffrey Bruinsma en Jasper le Clercq droegen ook bij. Opnieuw is op deze vijfde cd van het kwartet te horen hoe wordt geput uit andere muziekstijlen als funk, jazz, pop, klassiek natuurlijk en ook eigentijdse gecomponeerde muziek.
Opvallend is dat ook de aanpak van de vier zich onderscheidt van eerder werk. Emile Visser zet zijn instrument vaak percussief in, terwijl de violen dat ook best aandurven. Juist dat percussieve element maakt de muziek van Zapp 4 toegankelijker, opener en dansbaarder. Lyriek, zoals in ‘Unseen’ dat Oene van Geel schreef samen met pianist Jeroen van Vliet, druipt soms uit de violen – welk instrument is er dankbaarder om juist zo’n zoetgevooisd element te laten klinken? – maar ruwe ritmiek zoals in ‘De hamer’ ligt Zapp 4 even goed in de hand.
Zapp 4 ziet wederom kans te goochelen met klankkleuren en de mogelijkheden van de vier strijkinstrumenten nog verder uit te buiten. Wellicht doordat uitsluitend eigen werk wordt gespeeld, klinkt de muziek zo mogelijk nog trefzekerder en hartstochtelijker. Soms worden de snaarklanken zodanig omgebogen dat het lijkt of er ook blazers in de studio waren. Maar dat is schijn: Zapp 4 ziet gewoon kans de wereld anders voor te doen dan hij is.