"Een bloeiende kritiek is van vitaal belang voor de Nederlandse jazz"
INGEZONDEN
Foto © Ton van Leeuwen.
Afgelopen Valentijnsdag las ik een mail van de hoofdredactie van Jazzenzo met daarin de vraag of TivoliVredenburg Jazzenzo weer kon accrediteren, vergezeld door het aanbod om een ingezonden stuk te publiceren. Het was de dag van de liefde en dacht maar aan beide gehoor te geven. Bij dezen:
Het opzeggen van het privilege vrijkaarten te krijgen voor onze concerten gebeurde naar aanleiding van verschillende publicaties die naar mijn mening zelfs voor amateurjournalistiek niet boven het minimum te verwachten niveau uitkwamen. Toen is april 2024 door een aantal podia en festivals collectief besloten om geen accreditatie meer te verlenen aan Jazzenzo. Die actie werd vergeleken met de cancelcultuur, en de persvrijheid zou ook hier aan banden worden gelegd. Niets was minder waar, we wilden alleen niet bijdragen aan dergelijke schrijfsels door kaarten zomaar weg te geven. Maar het stond, en staat, iedereen vrij om bij elk podium en festival naar concerten te komen. En het stond en staat ook iedereen vrij om daarover te schrijven wat er geschreven kan worden. Dat is altijd zo geweest en zal ook altijd zo blijven. Alles wat er meer over deze kwestie is geschreven en gezegd, droeg niet bij aan de verdere verspreiding van, noch aan de liefde voor de jazz, waarin we elkaar wél altijd vinden.
Investeer in goede kunstkritiek
Het stukje van Herien Wensink dat naar aanleiding hiervan in de Volkskrant begin mei verscheen, sloeg, als enige de spijker op z’n kop. Hoezeer we als podia misschien ook gelijk hadden en welzeker “een minimum aan respect en professionaliteit” mogen verwachten van de “semiprofessionele of amateurcritici”, tóch had onze actie een grotere impact. En het droeg ook niet bij aan wat we als podia willen: aandacht voor de muziek en de musici waar de toekomst van de jazz op drijft. Het ontzeggen van vrijkaarten werd als een beroepsverbod weggezet, en de aandacht ging daarnaartoe, en dat was en is uiteraard niet het idee. Er werd geschreven: “De podia voelen zich aangevallen…”, maar daar ging het niet om, we waarderen een mening. Het ging, zoals Wensink het omschreef, om het klaar zijn met “eindeloos verbolgen doorbloggen… als een recensent het permanent ruk vindt wat ergens gebeurt, zou-ie zich eens achter z’n oren moeten krabben.” Het stuk vervolgt met een pleidooi voor goede, professionele kritiek, en daar sluit ik me volledig bij aan.
Ik mailde de afgelopen maanden diverse keren met de hoofdredactie, die het zeer siert ook zelfkritisch te zijn. Laten wij dus een punt zetten en Jazzenzo en diens schrijvers – die geen dag niet welkom waren – ook weer vrijkaarten geven. Wie weet heeft het iedereen toch wat gebracht. Daar hou ik me aan vast: dat we ook in het huidige Nederland, ondanks grote meningsverschillen en een andere kijk op de ‘waarheid’, toch samen blijven bouwen aan en geloven in een betere wereld. Ik denk graag met iedereen mee en sta zeer open voor suggesties hoe we de (Nederlandse) jazz naar een hoger plan kunnen tillen. En, zoals Wensink stelde: “een bloeiende kritiek is daarbij… van vitaal belang”. En zo is het. Ik zie iedereen graag tegemoet bij een komend concert op een van de mooie podia en festivals.
Guy van Hulst
Programmeur Jazz TivoliVredenburg
Ik neem aan dat de de andere podia nu ook volgen. Ik vond de 'maatregel' om de accreditatie tijdelijk in te trekken iets te overtrokken. Een goed gesprek was beter geweest.
Bo van de Graaf (E-mail ) (URL) - 24-02-’25 12:29