Jeff "Tain" Watts - Watts
CD-RECENSIE
Jeff "Tain" Watts - Watts
bezetting: Jeff “Tain" Watts; drums, Branford Marsalis; saxen, Terence Blanchard; trompet, Christian McBride; bas. Gast: Lawrence Fields; piano
opgenomen: 26-27 juli 2008
release: 2009
label: Dark Key Music
tracks: 10
tijd: 62.30
websites: www.chambersoftain.com - www.darkkeymusic.com
myspace: www.myspace.com/tainish
door: Mischa Andriessen
Watts, Marsalis, Blanchard en McBride; die wiskunde kan iedereen doen, zou je zeggen. “Watts” moet dan volgens die optelsom wel een heel goede cd zijn. Helaas is een sterbezetting niet altijd een garantie voor succes. Soms wordt zo’n samenkomen van grote namen een gezellig onderonsje. Een jam voor eigen plezier waarbij de composities van ondergeschikt belang zijn. Dat geldt allemaal ook voor “Watts” en toch is het een fantastische plaat.
De cd bevat een geslaagde combinatie van vrije en traditionele jazz, een ideale mix zoals Watts en Marsalis die in het kwartet van laatstgenoemde ook steeds dichter naderen. De groove die Watts en McBride neerleggen is schandalig vet. Het gegoochel met de maat zoals in “Brekky with Drecky” dient eigenlijk nergens voor, maar het is o zo gemakkelijk en zo vreselijk goed gedaan. De frontline Marsalis, Blanchard beide ooit protegees van Art Blakey maakt de hooggespannen verwachtingen meer dan waar. Marsalis klinkt rauw en fel op tenor en is gevoelig en loepzuiver op sopraan. Blanchard versterkt de spontaniteit die uit deze muziek opstijgt als geur uit een viersterrenrestaurant, door extra vol te blazen.
De muziek is ongecompliceerd (om naar te luisteren niet om te spelen) en dat is haar grote kwaliteit. Stevig, vurig en schwungvol met tal van verwijzingen naar de New Orleans stijl jazz waarmee het ooit allemaal begon. Watts tekende zelf voor de productie en levert ook daar geweldig werk af want hij heeft enthousiasme van het spel zo vast gelegd dat er niets van verloren is gegaan. Niets te mekkeren? Toch wel, de opgenomen telefoongesprekken en filmsamples zijn storend want een bedenksel en daarmee vervelend detonerend met de muziek die recht uit hart en buik komt.