Ches Smith, Craig Taborn, Mat Maneri – The Bell
CD-RECENSIE
Ches Smith, Craig Taborn, Mat Maneri – The Bell
bezetting: Mat Maneri altviool, Craig Taborn piano, Ches Smith drums, vibrafoon en pauken
opgenomen: juni 2015, Avatar Studios, New York City
uitgebracht: mei 2016
label: ECM
aantal stukken: 8
tijdsduur: 68’11
website: www.chessmith.com - www.craigtaborn.com
door: Cyriel Pluimakers
Na een improvisatiesessie in New York City sloeg de vonk over tussen percussionist Ches Smith, altviolist Mat Maneri en pianist Craig Taborn. Hun eerste album, net verschenen op ECM, begint met het luiden van de bel door Smith, waarna de muziek zich langzaam opbouwt.
Maneri speelt ijle en lyrische tonen op zijn altviool, terwijl Taborn een eenvoudig melodisch motief herhaalt op de piano. Gaandeweg stijgt de spanning en wordt de muziek voller en heftiger. Het trio bouwt een akoestische klanksculptuur die vanuit stilte ontstaat, met eerst een accent op kleine en middelharde geluiden. Gaandeweg ontwikkelt het subtiele klankspinsel zich tot heftige en intense erupties. Smith is duidelijk de leider en aangever van de belangrijkste impulsen en wisselt voortdurend tussen drums, vibrafoon en pauken, zoals we die in de klassieke muziek aantreffen. De acht stukken van de cd vormen een soort suite met een duidelijke spanningsboog. Het einde is open waardoor de improvisatie eeuwig lijkt door te gaan.
Het trio communiceert op topniveau en genereert een complexe klankstructuur, maar echt atonaal wordt de muziek nooit. Achter alle ter plekke ontstane klankbouwsels gaat iets van melodie schuil. De musici scheppen een nieuwe ruimte waarin je als luisteraar feitelijk een vierde lid van het ensemble vormt. Het trio stelt veel vragen, waarop je het antwoord zelf mag bedenken. Muziek als een ontdekkingstocht, een droom die zich ontvouwt.
Voor wie het avontuur wil aangaan, is ‘The Bell’ een van de meest interessante uitgaves van de laatste maanden, improvisatiemuziek die de scheidslijn tussen jazz en klassiek definitief opheft.
