Bart Lust Quintet - Make Me An Offer
CD-RECENSIEBart Lust Quintet - Make Me An Offer
bezetting: Bart Lust trombone; Tom Beek tenorsaxofoon; Steven Hupkens piano; Guus Bakker contrabas; Joost Kesselaar drums
opgenomen: 21 februari, 6 maart 2012
release: januari 2013
label: Capacúa Records
tracks: 9
tijd: 53:25
websites: www.bartlust.nl
door: Jan Jasper Tamboer
Trombonisten zijn niet dik gezaaid op de Nederlandse jazzakker. Trombonisten als bandleiders al helemaal niet. Bart Lust zet met zijn kwintet op 'Make Me An Offer' daarom een geluid neer dat net weer even afwijkt van wat veel anderen doen.
Lust vermeldt in de biografie op zijn website een keurig curriculum vitae, dat bij een sollicitatie niet zou misstaan en zelfs een flinke aanbeveling zou zijn. Jimmy Knepper als docent, niet gek. Een masters in Miami, hmm. Bekendheid in Nederland dankt Lust vooral aan zijn plaats in New Cool Collective gedurende alweer een groot aantal jaren. Met zijn Bart Lust Quintet maakte hij eerder twee cd's, 'Circuits' en 'Don't Touch the Bell', met onder anderen vaste krachten Tom Beek op tenorsaxofoon en pianist Steven Hupkens.
Zozeer wijkt het kwintet niet af, dat het niet naadloos in de traditie zou passen. De jazzgeschiedenis krijgt hier een aanvulling met een nieuw, fris geluid, maar niet met een nieuw hoofdstuk. Dat blijkt al uit vertolkingen van stukken van onder meer Irving Berlin, Joe Chambers en Duke Ellington, die hier een verse impuls krijgen, zonder de originelen geweld aan te doen. Het eigen werk van Lust past prima tussen de composities van de giganten. De cd vormt een fraaie eenheid, al hoor je de ene keer een vlot bopthema en de andere keer een slepende ballad.
Het unisonogeluid van Lust en Beek is als één medaille met twee kanten, maar als het stel los van elkaar komt, volgt er een potje vriendschappelijke strijd om wie boven komt te liggen. Daartussen wringt zich nog een derde solist in de persoon van pianist Hupkens, die meer te doen krijgt dan alleen de ruimtes opvullen. Met de stevige en tegelijkertijd soepele basis van bassist Guus Bakker en slagwerker Joost Kesselaar creëren zij een geluidsbeeld dat zich onderscheidt door de prominente rol van de trombone. Verfrissend dat de saxofoon nu eens op de tweede plaats komt.