CD-RECENSIE

Lochs, Balthaus, Herskedal – Choices
bezetting: Bert Lochs trompet; Dirk Balthaus toetsen; Daniel Herskedal tuba; gast: Michael Moore klarinet, altsaxofoon
opgenomen: 13, 14 en 20 juni 2011
release: 2012
label: Berthold Records
tracks: 9
tijd: 53:22
websites: lochsbalthausherskedal.com -  berthold-records.de
door: Jan Jasper Tamboer



Smaakvol kan het zijn, als muzikanten veel aandacht hebben voor het artwork van hun cd en zich ook daarmee weten te profileren. De digipack of jewelcase  zal nooit de aloude elpeehoes kunnen evenaren, alleen al vanwege het formaat, maar kan toch een gewild kleinood zijn. En wat websites betreft, die heeft iedereen tegenwoordig, zie daar nog maar eens mee af te wijken.

'Choices' van Lochs, Balthaus, Herskedal, is heel eenvoudig vormgegeven en verrast door een puzzel van letters en de tekening van de namen van het trio in een beeltenis van hun instrumenten. De website van het combo is eveneens simpel gehouden, maar bevat wel kleurrijke, getekende portretten van de muzikanten. Bedenker van al dit moois is Marc Lochs, de broer van het bandlid. Maar het gaat bij 'Choices' toch vooral over muziek. Die is eigentijds en onderscheidend, alleen al door de bezetting.

Als je als tuba steeds alleen maar als 'vervanger' hoeft komen opdraven, blijft je rol toch altijd ondergeschikt. Op het album 'Choices' neemt het instrument niet slechts de plaats van de bas in, maar is het melodisch en harmonisch sterk vertegenwoordigd op een prominente plek. Daniel Herskedal geeft het kopergevaarte weliswaar niet de lichtheid van een piccolo mee, maar ontdoet het wel van zijn gebruikelijke logheid. Met puntige tegenmelodieën blaast hij op speelse wijze om de  frasen van de andere partijen heen. Jammer dat hij soms wat achter in de mixage zit, dat doet dan weer af aan de relevantie van zijn inbreng. Overigens vervult de tuba in het titelnummer de functie van lopende bas.

Het is niet van belang wie hier de dienst uitmaakt. Dat valt ook niet op te maken uit het spel, en op de affiches van de drie staan alle namen even groot. Als je puur op de opnametechniek afgaat, speelt Bert Lochs de hoofdrol. Ook zijn de meeste composities van de hand van Lochs, maar dat had net zo goed anders uit kunnen pakken. Dirk Balthaus en Herskedal tekenden ieder voor twee nummers. Balthaus creëert dikwijls een tinkelend pianogeluid, afkomstig van het rechtergedeelte van zijn klavier. Door het gebruik van het hoge register, ontstaat er een sterk contrast met de lage tonen van de tuba, terwijl trompettist Lochs dan de verbindende schakel is qua toonhoogte. Hij lijkt met zijn spel vol lyriek slechts weinig technische beperkingen te kennen.

Het is altijd fijn als je een prachtspeler als Michael Moore binnen kunt halen, maar het trio kan het prima alleen en een aanvulling is zeker niet noodzakelijk. Het past wel in de goede jazztraditie om gasten te ontvangen, en het vermelden van een bekende naam als die van Moore is handig. Maar ook zonder die naam zijn Lochs, Balthaus en Herskedal beslist het beluisteren waard.