Spitsvondige zinnen krijgen muzikale inleving in ‘Klaarlichte Nacht’
MUZIEKTHEATERRECENSIE. Klaarlichte Nacht (met Ernst Reijseger, Wolfert Brederode en Felix Strategier), Roode Bioscoop, Amsterdam, 15 januari 2012
beeld: Thomas Huisman
door: Tim Sprangers
De Belgische dichter Herman de Coninck, overleden in 1997, schreef op begrijpelijke wijze over dingen die hij zag, dacht of hoopte. Zijn poëzie behelsde zijn overwegingen. Hij hield van woordspelingen. Zijn stijl was lyrisch, zangerig en nodigde hartelijk uit om mee te varen in zijn opmerkzaamheden en vondsten. Makkelijk was zijn leven niet, het leek een gevecht waarin hij op het grootste geluk kon balanceren, maar ook zo de bodemloze afgrond in kon vallen.
![]()
Ernst Reijseger, Wolfert Brederode en Felix Strategier tijdens de reprise van 'Klaarlichte Nacht' in de Roode Bioscoop.
Die contrasten in De Conincks belevingswereld en hoe hij deze uitersten in schoonheid wist te verwoorden vormen prachtig materiaal voor muzikale inleving. Pianist Wolfert Brederode en Ernst Reijseger arrangeerden stukken die in ‘Klaarlichte Nacht’ met de gedichten tot erg mooi muziektheater leiden. Bedenker Felix Strategier vertelt, zingt en fluit de gedichten zittend en staand, met de accordeon op zijn borst.
Net als De Coninks leven speelt het drietal stukken die vanuit zwaarmoedige hoeken via chaotische momenten uitwaaieren naar een ongedwongen vrolijkheid. Zijn levensverhaal vertelt Strategier met enkel de woorden van De Coninck. Over de relatie met zijn vader (‘Hij kietelde uren lang, omdat hij niet durfde te strelen’) en de ondraaglijke pijn na het verliezen van zijn vrouw (‘Ik zie je nog altijd liggen, een streepje gestold bloed uit je mond’). Het mooist zijn nog wel de spitsvondige zinnen: ‘Ik houd van de traagheid van een sigaar / van uit jouw lippen bestaande ontvankelijkheid’, of: ‘Zoals ik graag knoflook heb bij lamsvlees, zo wil ik tabak bij lucht: om adem te kruiden.’
![]()
Het trio musiceert met grote bedrevenheid en zichtbare toewijding.
Het inlevingsvermogen van de muzikanten is ongekend. De spontane verwaaiingen van Brederode of een intiem duet met Reijseger: ze komen op momenten dat je behoefte hebt aan bezinning na fraaie woorden. Soms halen ze de gedichten uit hun context en gaan ze er mee aan de haal in een humoristisch of juist dramatisch intermezzo, maar altijd met het grootste respect voor De Coninck. Het drietal musiceert in het moment en laat dát de essentie van jazzmuziek zijn. Dit gebeurt met grote bedrevenheid en nog veel belangrijker, met zichtbare toewijding.
De succesreprise van ‘Klaarlichte Nacht’, afgelopen jaar was de première, duurt drie weken lang. Net als vroeger, toen jazzbandjes wekenlang in een club speelden in de hoop om door mond-tot-mondreclame een flink publiek te creëren. Locatie is het knusse theater de Roode Bioscoop in Amsterdam, waar de artiesten zelf je kaartje scheuren. Ze zijn beland in de laatste week. Gun jezelf de voorstelling te beleven.
Klaarlichte Nacht, nog tot en met zondag 22 januari dagelijks te zien in de Roode Bioscoop (Amsterdam). Aanvang 20.30.

