CD-RECENSIE

Roos Jonker - Mmmmm
bezetting: Roos Jonker, zang, piano, gitaar, saxofoon, harp, beats; Tim Dudek, Ruben Steyn, Bo Koek, drums; Gijs Anders van Stralen, percussie; Glenn Gaddum, Cord Heineking, bas; Rory Ronde, gitaar; Maaike de Rijk, fluit; Kobi Arditi, trombone; Benjamin Herman, altsaxofoon
opgenomen: 2009, 2010
release: 28 mei 2010
label: Dox Records
tracks: 11
tijd: 39:28
websites: www.roosjonker.com - www.doxrecords.com
myspace: www.myspace.com/roosjonker
door: Jan Jasper Tamboer

De Dox Family is een gezegend geslacht. Steeds meer breidt het uit, want muzikanten voelen zich er thuis en worden liefdevol opgenomen. Nieuwste telg is zangeres Roos Jonker. Haar debuutalbum 'Mmmmm' kun je met recht een persoonlijk document noemen, want ze had overal de hand in en liet niets aan het toeval over.

Jonker schreef alle muziek en teksten, arrangeerde de nummers en deed zelf de productie. Ze bespeelde een groot aantal instrumenten en hield strakke controle over artwork en presentatie. Opvallend is de geringe rol die lijkt weggelegd voor Benny Sings, hij krijgt slechts een bedankje tussen velen op de hoestekst. Toch blijkt zijn niet geringe invloed op dit album. Zijn inmiddels bekende geluid klinkt door op deze plaat, vooral in lichtheid, puntigheid en lijmerige opgewektheid van de songs. Maar zijn regime heerst niet.

Wel klinkt hier ook een combinatie van jazz en pop, met een zuchtje soul. Het openingsnummer 'Hangover' vloeit traag, waarbij Benjamin Herman op altsaxofoon de sfeer perfect aanvoelt. Datzelfde geldt voor trombonist Kobi Arditi in het meerstemmig gezongen, breekbare nummer 'Still There'. 'Will you be there, still there when I fall' klinkt het onzeker, maar hoopvol. Andere nummers zijn luchthartiger in thematiek, zoals 'New Dress' en 'Shoes And Booze'.

Meerdere liedjes tonen enige mate van zelfreflectie: 'Making the same mistake all over again', luidt het in 'Hangover'. Dat geldt dan waarschijnlijk de liefde, en niet zozeer de muziek. Verderop zingt Jonker vol berouw: 'I was a fool to be with him.' Hier en daar klinkt weemoed, zoals in het slepende 'Mmmmm' met wederom een prima passende solo van Herman, die het nummer versterkt en versiert. 'Roses All The Way' is een prachtig persoonlijk liedje, klein gehouden, traag maar niet statisch, met serene, zuivere zang.

Jonkers stem is zeker aanvaardbaar, met een gevuld geluid en een ruisrandje. De zangeres heeft een wat hangende timing en laat expressie horen, maar blijft volledig beheerst. Ze toont beslist een goede smaak, die zij in alle hoeken en gaten uitleeft. Of het nu gaat om harmonieën en melodieën, koortjes en solo's, alles is met zorg en tot in detail uitgewerkt. Jonker schetst zichzelf daarmee als eigenzinnig, maar ze past perfect in de Dox Family en is daarbinnen geen buitenbeentje.