CD-RECENSIE

Atomic - Happy New Ears
bezetting: Fredrik Ljungkvist; saxofoon, klarinet, Magnus Broo; trompet,
Håvard Wiik, piano, Ingebrigt Håker Flaten, bas, Paal Nilssen-Love, drums
opgenomen: november 2005
release oktober 2006
label: Jazzland
Ttacks: 10
tijd: 65.00
website: www.atomicjazz.com - www.jazzlandrec.com
fotografie: Hans Reitzema
door: Mischa Andriessen

Door een falende treinverbinding heb ik het concert van Atomic in het Bimhuis helaas moeten missen. Heel jammer, omdat ik van verschillende kanten heb gehoord dat het optreden een heel bijzondere belevenis was, maar gelukkig is er de nieuwe cd “Happy New Ears” waarop het Noors/Zweedse kwintet laat horen wat het in huis heeft. Dat is, zoals aan de hand van het palmares van de vijf muzikanten al verondersteld mocht worden, heel wat.

Ljungkvist speelde bijvoorbeeld met Bobo Stenson bij Parish. Magnus Broo maakt deel uit van het Peter Brötzmann tentet. Håvard Wiik speelt  onder andere bij Wibutee, vaak met Hakon Kornstad (die ook het hoesje fraai heeft vormgegeven). Ingebrigt Håker Flaten en Paal Nilssen Love spelen vaak samen, onder meer bij The Thing van Mats Gustafson en bij diverse groepen van de Amerikaanse saxofonist Ken Vandermark. Het grote contrast dat bestaat tussen de lyrische ECM-jazz van Parish en de drieste Free-jazz van mensen als Brötzmann en Vandermark wordt op “Happy New Ears” heel fraai uitgebuit. Minimalistische klankexperimenten als “Cosmatesco” worden afgewisseld met woeste improvisaties op topsnelheid zoals “Two boxes”. Er zijn verwijzingen naar bigbandmuziek en bebop en naar tal van andere genres. De band experimenteert volop; met ritmes en met klankkleuren vooral. Het knappe is echter dat Atomic toch telkens als zichzelf blijft klinken.

Dat is waarschijnlijk het resultaat van het bijzonder hechte samenspel. Atomic opereert in alle composities duidelijk als een groep. Hier bewijst de uitgebreide ervaring van de bandleden zijn dienst. De muzikanten kennen elkaar bovendien door en door. “Happy New Ears” is het vierde Atomic album, maar daarnaast zijn er nog twee cd’s in een uitgebreide bezetting verschenen, waarbij de groepsnaam is veranderd in Atomic Schooldays. Het is die combinatie van hecht samenspel en een ongebreidelde hang naar avontuur die de muziek van deze groep zo aanstekelijk én spannend maakt. Dat het kwintet ook humor heeft bewijst een doldriest stuk als “Poor Denmark”, een van de vele hoogtepunten van deze cd. Net als “Sooner or later” waarop de groep zich weer onverwacht van een heel gevoelige kant laat zien. Er komen al jaren veel opmerkelijke groepen uit Scandinavië die op heel geheel eigen manier de jazz te lijf gaan. Atomic is een van die bands die even eigenzinnige als verfrissende muziek maakt en daarin almaar beter wordt.