Wolfgang Muthspiel – Dance of the Elders
CD-RECENSIE
Wolfgang Muthspiel – Dance of the Elders
bezetting: Wolfgang Muthspiel akoestische- en elektrische gitaar; Scott Colley contrabas; Brian Blade drums
opgenomen: februari 2022, Studio’s La Buissonne
uitgebracht: 29 september 2023
label: ECM Records
aantal stukken: 7
tijdsduur: 45’32
website: wolfgangmuthspiel.com - ecmrecords.com
door: Mathijs van den Berg
Gitarist Wolfgang Muthspiel nam een nieuw album op met zijn trio, dat verder bestaat uit contrabassist Scott Colley en drummer Brian Blade. ‘Dance of the Elders’ is hun tweede album. De musici kennen elkaar goed: Blade speelde op veel van Muthspiels platen mee en vormde met Colley eerder een ritmetandem. Muthspiel brengt zijn muziek de laatste jaren uit bij ECM waar zijn gedoseerde, ruimtelijke spel goed tot zijn recht komt. Naast eigen stukken horen we covers van Kurt Weill/Berthold Brecht (‘Liebeslied’) en Joni Mitchell (‘Amelia’) en een flard Bach (‘Prelude to Bach’). Het zijn vaak langgerekte stukken, waarop Muthspiel afwisselend elektrische en akoestische gitaar speelt.
Gewaagd
Openingsnummer ‘Invocation’ duurt bijna elf minuten en bestaat uit twee delen. Het tempo ligt laag en met zijn elektrische gitaar weet Muthspiel meteen een sterke sfeer te creëren. Zijn ronde en melodieuze spel is een genot voor het oor. De Oostenrijker wordt uiterst subtiel ondersteund door de Amerikaanse ritmesectie. Het eerste deel van het nummer is ingetogen, het tweede iets meer uitgesproken. Colley treedt even op de voorgrond met een solo met een mooie volle klank. Heel gewaagd om een album met zo’n lang meditatief stuk te openen. De prachtige gitaar- en baslijnen, het verfijnde drumwerk en het geweldige samenspel houden de aandacht moeiteloos vast.
Contrasten
Het volgende stuk heeft een heel ander karakter door de akoestische gitaar en klassieke inslag: ‘Prelude to Bach’ kwam geheel improviserend tot stand en eindigt met de melodie van het koraal ‘O Haupt voll Blut und Wunden’ uit de Mattheüs Passion. Hiermee weer in schril contrast – ook al horen we opnieuw een akoestische gitaar – is het swingende titelstuk met veel verschillende ritmes. Opmerkelijk hierop is een intermezzo met ritmisch handgeklap waarbij Blade een weergaloze improvisatie speelt. ‘Liebeslied’ van Kurt Weill en Berthold Brecht krijgt een uitgesponnen uitvoering met fijne beboplijntjes op elektrische gitaar. Aan het slot laat Muthspiel zijn instrument nog een keer prachtig zingen.
Invloeden
Muthspiel zegt zich bij het componeren door verschillende jazzartiesten te hebben laten beïnvloeden. Op ‘Folksong’ horen we meerdere variaties rond een bepaald akkoord, iets wat Muthspiel bewondert aan Keith Jarrett. Een optimistisch stuk met een langzame swing. Bij het heerlijk polyritmische ‘Cantus Bradus’ was de spanningsopbouw van Brad Mehldau een inspiratiebron. Joni Mitchell liet zich bij verschillende opnamen van ‘Amelia’ begeleiden door gitaristen Larry Carlton en Pat Metheny. Muthspiels cover is in alle opzichten een fraai eerbetoon.
De enorme kunde en ervaring van dit drietal levert spannende muziek op met een veelheid aan interessante rimtes en harmonische vondsten. Door de melodische lijnen en prachtige texturen is zij tegelijk zeer esthetisch.
- Wolfgang Muthspiel speelt op 20 oktober in Lantaren Venster Rotterdam en 22 oktober in Bimhuis Amsterdam.
Beluisteren via Spotify, inloggen noodzakelijk.