Ilmiliekki Quartet – Ilmiliekki Quartet
CD-RECENSIE
Ilmiliekki Quartet – Ilmiliekki Quartet
bezetting: Verneri Pohjola trompet; Tuomo Prättälä piano; Antti Lötjönen contrabas; Olavi Louhivuori drums
opgenomen: 25 – 27 januari 2021, Kallio-kuninkala, Järvenpää, Finland
uitgebracht: 11 februari 2022
label: We Jazz Records
aantal stukken: 6
tijdsduur: 41’07
website: verneripohjola.com - wejazz.fi
door: Mathijs van den Berg
Het Ilmiliekki Quartet bestaat dit jaar twintig jaar. Dit was bepaald geen aaneengesloten actieve periode gezien de vele andere bezigheden van trompettist Verneri Pohjola, pianist Tuomo Prättälä, bassist Antti Lötjönen en drummer Olavi Louhivuori, die ook afzonderlijk grote namen in de (Finse) jazz zijn. Hun comebackalbum ‘Land Of Real Men’ uit 2019 smaakte blijkbaar naar meer, getuige dit vervolg, dat merkwaardig genoeg als titel de bandnaam draagt, alsof het een introductiealbum betreft. Maar als de plaat iets bewijst is het dat het groepsgeluid rijper en meer eigen is dan ooit.
‘Ilmiliekki Quartet’ bevat slechts zes stukken, die soms wel een aanzienlijke lengte hebben. Alle leden componeerden mee. Daarnaast werd een song van de Finse popgroep Karina gebruikt. Op de opener ‘Three Queens’ wordt de luisteraar meteen meegenomen door een lichte, ontspannen swing. De piano geeft ritmische kaders aan, waarbinnen Pohjola op zijn bekende laconieke wijze soleert. Daarna wisselen de rollen. Na een korte bassolo neemt Prättälä het improvisatiegedeelte over, ondersteund door cymbalen. Op dit eerste nummer valt meteen op hoe organisch het geluid is, waarbij elke noot even interessant is.
Bij alle lichtheid in ritme en frasering hebben de stukken tegelijkertijd iets duisters en geheimzinnigs, het handelsmerk van het Ilmiliekki Quartet. Het individuele spel is robuust en expressief. De trompet treedt het meest op de voorgrond. Pohjola is in al zijn veelzijdigheid te bewonderen. Hij blaast prachtige, lange, soms majestueuze noten, maar zoekt ook de rauwe kant van zijn instrument op. Prättälä is regelmatig ritmisch ondersteunend, legt glasheldere accenten en is in zijn solo’s bijzonder gedreven. Lötjönens noten rijgen zich donker en soepel aan elkaar. Louhivuori’s drumwerk is klankrijk, avontuurlijk en complex. Samen kneden de vier Finnen interessante klanken en harmonieën.
De muziek is weerbarstig en compromisloos en daardoor behoorlijk onvoorspelbaar. Het kwartet laat het langzame ‘Aila’ prettig ontsporen. ‘Follow the Damn Breadcrumbs’ stroomt, maar dan als een ruwe rivier, met een voortpompende bas, stuwende pianoakkoorden en een indringende trompet. Het lange, rond een sterke melodie opgebouwde ‘Kaleidoscopesque’ is zowel toegankelijk als complex. Door de koele speelwijze klinkt het Ilmiliekki Quartet wel wat afstandelijk, maar de muziek is van hoge kwaliteit.
- Beluister drie stukken van dit album via Bandcamp.
Follow the Damn Breadcrumbs.