CD-RECENSIE 

Rymden – Space Sailors
bezetting: Bugge Wesseltoft grand piano, Fender Rhodes, Moog, Celesta, elektronica; Dan Berglund contrabas, elektronica; Magnus Oström drums, percussie, elektronica, vocalen
opgenomen: jan/feb 2020, Svenska Grammofonstudion, Göteborg
uitgebracht: 18 september 2020
label: Jazzland Recordings
aantal stukken: 12
tijdsduur: 54’26
website:  rymden-music.com - jazzlandrec.com    
door: Mathijs van den Berg


Jazzpioniers Bugge Wesseltoft, Dan Berglund en Magnus Oström maakten als Rymden met ‘Reflections & Odysseys’ de hooggespannen verwachtingen meteen waar: hun debuutalbum belandde hoog op de internationale jaarlijstjes. Ondanks de hoge kwaliteit maakte de plaat echter nog een onevenwichtige indruk vanwege de mix van fusionstukken en akoestische nummers. Dat was niet zo vreemd aangezien het trio nog maar weinig had samengespeeld. Vele optredens later is er met ‘Space Sailors’ nu een opvolger waarop het geluid meer een geheel is.

Wat verder opvalt is dat de band een flink stuk elektronischer klinkt. Er wordt meer gebruik gemaakt van effecten. Wesseltoft bespeelt naast piano een grote variëteit aan elektronische toetseninstrumenten. Met afwisselend Fender Rhodes, Moog, Celesta - zelfs in hetzelfde nummer - geeft hij veel kleur aan de muziek. Verder is het geluid steviger en compacter geworden en hebben de nummers vaker een rockinslag, terwijl het debuut nog veel lyrische, epische stukken kende.

Het album begint met een grommende metalachtige basriff, alsof een prehistorisch monster in zijn slaap wordt gestoord. De bas wordt bijgevallen door de piano en door ferme drumslagen ondersteund. Na een atmosferisch tussenstuk met synthesizer sluit de opener ‘The Life and Death of Hugo Drax’ rockend af. Het daaropvolgende 'The Spacesailor’ heeft opnieuw een onvervalst rockritme dat halverwege het stuk wordt vertraagd en versneld, alsof er met het toerental wordt gesold. Ook op andere nummers wordt flink met ritmes geëxperimenteerd. 

Door de pakkende melodieën liggen de songs goed in het gehoor, zoals ‘Terminal One’ met een montere pianoriedel. Wesselstoft speelt zowel ritmische staccatopartijen als breed uitwaaierende solo’s. Op ‘Arriving at Ramajay Part II’ bereikt hij met een woeste improvisatie op synthesizer grote hoogten. De powerstukken worden op de juiste momenten onderbroken door langzame nummers, waaronder een gestreken solostuk van Berglund. Het akoestische en lyrische ‘My life in a mirror’ met een opvallende vocale bijdrage van Oström is een beetje een buitenbeentje.

Op ‘Free as a bird’ – nomen est omen – komt alles van Rymden nieuwe stijl nog een keer samen: een stevig rockgevoel, flitsende elektronica en een opgewekte melodie die je zo mee kunt fluiten, eindigend in een razendsnelle climax. Opwindend en virtuoos. 

Beluisteren via Spotify, inloggen noodzakelijk.

The Life and Death of Hugo Drax