Mortality – Mortality
CD-RECENSIE
Mortality – Mortality
bezetting: Verneri Pohjola trompet; Pauli Lyytinen sopraan- en tenorsaxofoon; Aki Rissanen grand piano, Fender Rhodes; Jori Huhtala contrabas; Jere Haakana gitaar; Mika Kallio drums. Gastbijdragen: Teeme Viinikainen en Tapio Ylinen gitaar
opgenomen: 14 en 15 september 2019
uitgebracht: 29 november 2019
label: Eclipse Music
aantal stukken: 8
tijdsduur: 38’30
website: tapioylinen.com - eclipse-music.net
door: Mathijs van den Berg
Eclipse Music is een klein onafhankelijk Fins label dat sinds 2007 bestaat en een stuk minder bekend is dan grote broer We Jazz Records, waarvan op deze pagina’s al meerdere albums zijn besproken. Dankzij een publicitaire samenwerking komt nu ook hun muziek meer onder de aandacht. Een opvallende release is die van Mortality met het gelijknamige album dat eind vorig jaar uitkwam.
Het betreft een gelegenheidsband die in het leven is geroepen door labelbaas Tapio Ylinen. Het zijn allemaal vooraanstaande Finse musici, waarvan Verneri Pohjola en Aki Rissanen de bekendste zijn. De basis voor het album vormt de muziek die Ylinen schreef na het vroegtijdig overlijden van zijn vrouw in 2015. Hij kwam de demo’s een paar later bij toeval weer tegen en besloot er een conceptalbum over dood en vergankelijkheid van te maken. Aan verschillende bandleden vroeg hij de stukken te arrangeren. Uiteindelijk bevat het album twee driedelige suites en twee losse stukken.
De eerste suite is een In Memoriam. Op het eerste korte deel daarvan hoor je Ylinen solo met een prachtige, melancholieke gitaarmelodie. Het is meteen het enige stuk waarop je hem zelf hoort. Het tweede deel is een soort funeral march met wringende gitaar en woeste piano-improvisatie, die de wanhoop en de verwarring op het hoogtepunt van het verdriet goed weergeven. Het derde deel klinkt berustend. Op deze suite volgt het schitterende, dromerige ‘Death’s Little Sister’, waarop de slaap wordt voorgesteld als verwant aan de dood. De compositie ‘Mortality’ is gedeeltelijk gebaseerd op de gelijknamige essaybundel van journalist Christopher Hitchens, die net als Ylinens vrouw aan kanker overleed.
Ondanks het zware thema is de muziek niet somber, maar vol troostende melodieën en gevoelige partijen. Compositorisch kennen de stukken vaak dezelfde opbouw: een melodie waarop door opeenvolgende instrumenten wordt geïmproviseerd, wat de muziek enigszins voorspelbaar maakt. Er wordt echter prima gemusiceerd. Vooral Pohjola valt op met mooi ingehouden, loepzuiver gespeelde solo’s. De slotsuite ‘Towards Dawn’ is hoopvol van toon en eindigt met een knallend souljazz-achtig deel met Rissanen op Fender Rhodes. Inmiddels heeft Ylinen een nieuwe liefde gevonden. Het leven gaat verder.
Beluister dit album via Spotify, inloggen noodzakelijk.