CD-RECENSIE 

Dominic Miller – Absinthe
bezetting: Dominic Miller gitaar; Santiago Arias bandoneon; Mike Lindup keyboard; Nicolas Fiszman elektrische bas; Manu Katché drums
opgenomen: februari 2018
uitgebracht: 1 maart 2019
label: ECM Records
aantal stukken: 10
tijdsduur: 41’49
website: dominicmiller.com - challengerecords.com 
door: Mathijs van den Berg


De sterk alcoholische drank absint is sinds de negentiende eeuw een belangrijke bron van artistieke inspiratie voor kunstenaars. De drank zou (onder andere) tot auditieve en visuele hallucinaties leiden, die een schilder als Vincent van Gogh geïnspireerd zouden hebben. De mythe rond absint was in ieder geval voor gitarist Dominic Miller een inspiratiebron. ‘Absinthe’ is een passende titel voor een kleurrijk album met een mediterraan karakter.

Dat komt niet alleen door Millers warme en lyrische spel, maar ook door de toevoeging van de bandoneon, die ooit vanuit Italië in Argentinië terechtkwam en kenmerkend zou worden voor de tangomuziek. Deze toevoeging is niet zo gek, aangezien Miller in Buenos Aires is geboren. Het melodische en melancholieke geluid van de bandoneon sluit prachtig aan bij Millers door Zuid-Amerikaanse muziek beïnvloede gitaarspel.

Het keyboard geeft de muziek nog meer kleur en sfeer. De befaamde drummer Manu Katché zorgt met gevarieerd spel voor de juiste accenten. De bas zoemt diep als ondergrond mee. Met het titelnummer wordt de sfeer meteen gezet: rustig tokkelende gitaarklanken en een smeltende bandoneon in een bad van spannende keyboardklanken met af en toe wat harde droge klappen van Katché. 

Ook ‘Mixed Blessing’ is weer een prachtig lyrisch nummer. ‘La Petite Reine’ waarop het geluid van de gitaar, ondersteund door subtiel drumwerk, opkomt en weer wegsterft is pure poëzie. Er staan geen zwakke stukken op deze plaat. Gitaar en bandoneon versterken en begeleiden elkaar op de mooiste manier. De repeterende thema’s, smeltende melodieën en aanzwellende akkoorden hebben daadwerkelijk een hallucinerende werking.

‘Ombu’ haalt je met dwarse ritmes even uit je roes, waarna op ‘Ténèbres’ de instrumenten weer met elkaar verstrengeld raken. Bij ‘Saint Vincent’ ontbreekt alleen nog de stem van een crooner als Gianmaria Testa. Hoewel, dat heeft deze intieme en beeldrijke muziek helemaal niet nodig. Een prachtplaat.

Beluister dit album via Spotify (inloggen indien nodig)

Absinthe