Sigurdur Flosason DeLux 4Tet – Here and Now
CD-RECENSIE
Sigurdur Flosason DeLux 4Tet – Here and Now
bezetting: Sigurdur Flosason altsaxofoon; Michel Reis piano; Marc Demuth contrabas; Jeff Herr drums.
opgenomen: 5 en 6 april 2016/12 en 13 februari 2017
uitgebracht: 8 februari 2019
label: Double Moon Records/Challenge Records
aantal stukken: 9
tijdsduur: 58’57
website: sigurdurflosason.com - challengerecords.com
door: Mathijs van den Berg
Hoewel niet iedereen hem zal kennen, heeft de IJslandse saxofonist Sigurdur Flosason een lange rij producties op zijn naam staan. Als hoofd van de jazzafdeling van de belangrijkste muziekschool van IJsland heeft hij grote invloed op het muzikale leven in zijn thuisland. Zoals veel Europese jazzmusici voltooide Flosason zijn jazzscholing in de VS, waardoor de Amerikaanse jazz zijn sporen heeft nagelaten in zijn spel. Hij wil dan ook niet geschaard worden onder de noemer ‘Nordic Jazz’ met zijn weidse, introspectieve, atmosferische landschappen. Jazz bekijkt hij met een zo ruim mogelijke blik.
Op ‘Here and Now’ werkt Flosason samen met drie routinés uit Luxemburg, ook zo’n klein land waar men het liefst de blik naar buiten richt. De jazz die we op dit album horen heeft een expressief en improviserend karakter. Alle musici droegen een of meerdere stukken bij. Het zijn smaakvolle, over het algemeen toegankelijke composities met thema’s die meteen in het gehoor blijven hangen. Het zijn dan ook de solo’s die de muziek naar een hoger plan trekken.
Flosason heeft een lichte, elegante en vloeiende stijl. Michel Reis’ pianospel laat duidelijk zijn klassieke invloeden horen en is mooi rond van klank. Bassist Marc Demuth zorgt voor afwisselend ritmische en melodieuze patronen, terwijl Jeff Herr op drums de songs een stevig fundament geeft. De partijen zijn steeds mooi in balans. De midtempo stukken ‘Here and Now’ en ‘Dante’ waarmee het album opent, klinken door de recht-toe-recht-aan-begeleiding wat popachtig, maar worden opgetild door de melodieuze altsax. Het zijn ronduit opwekkende nummers, hoewel misschien wel erg keurig.
Op zijn eigen compositie ‘Counting Sheep’ tapt Flosason daarna uit een ander vaatje. Hij fraseert meer, de solo’s klinken pittiger. Dat geldt ook voor een ander nummer van zijn hand, ‘Forty-Nine’ waar Flosason zijn sax af en toe laat scheuren boven een stevig rockende begeleiding. Het ritmisch complexe ‘Moonglow’ van drummer Herr is een ander nummer dat opvalt door een wat ruigere aanpak. ‘Here and Now’ is een prettige plaat, waarop met ‘Father of light’ en ‘Thank you letter’ ook ruimte is voor ballads.