Dinosaur – Wonder Trail
CD-RECENSIE
Dinosaur – Wonder Trail
bezetting: Laura Jurd trompet, synthesizer; Elliot Galvin synthesizer; Conor Chaplin elektrische bas; Corrie Dick drums
opgenomen: 27 – 31 oktober 2017
uitgebracht: 4 mei 2018
label: Edition Records
aantal stukken: 9
tijdsduur: 36’45
website: laurajurd.com - editionrecords.com
door: Mathijs van den Berg
Op hun debuutalbum ‘Together, As One’ was duidelijk te horen dat trompettist Laura Jurd een groot bewonderaar van Miles Davis is. Een elektrische plaat in de traditie van ‘Bitches Brew’ en Jurd’s stijl riep door de coolness en de less is more - mentaliteit herinneringen op aan de grote meester. Van epigonisme was geen sprake, daarvoor klonk de band te fris en eigenzinnig. Hoewel Dinosaur nog maar kort bestaat - al kennen de bandleden elkaar langer - wordt de groep nu al gerekend tot een van de belangrijkste vertegenwoordigers van de huidige Britse jazzscene. Hun tweede album ‘Wonder Trail’ zal wederom de nodige tongen losmaken, want het is opnieuw een opmerkelijke plaat geworden en weer anders dan de vorige.
Jurd, die andermaal alle muziek schreef, heeft zich ditmaal laten inspireren door synthesizerpop uit de jaren tachtig (zelf spreekt ze van ‘synth-pop meets jazz band’). Dat is misschien even schrikken voor de jazzliefhebber, maar verwacht van dit album geen brave popdeuntjes à la The Pet Shop Boys of A-ha. De invloeden zijn slim verwerkt in het eigen geluid, zodat de muziek allesbehalve retro klinkt. De interesse voor synthesizers is niet vreemd, omdat deze op hun debuutalbum al behoorlijk op de voorgrond traden. Op ‘Wonder Trail’ tovert Elliot Galvin weer de wonderlijkste riedels uit zijn toetsen. Jurd speelt opnieuw soms synthesizer.
‘Renewel (Part I)’ begint met een gongslag aan geluid: de show kan beginnen. Conor Chaplin’s vette bas is de basis waarboven Jurd improviseert. Het nummer lost in een ruis als in rook weer op. Later op de plaat pakt de band op ‘Renewel (Part II)’ de draad op met een flink funky bas. Op ‘Quiet Thunder’ weet de groep stevig te rocken waarbij drummer Corrie Dick met roffelende slagen de muziek vooruit mept en Jurd fel uithaalt. Het draait bij Dinosaur vooral om dynamiek en niet om mooi spel.
De band maakt voor het eerst gebruik van vocalen, zoals op het eveneens rockende ‘Shine Your Light’ waarop plotseling een zangpartij opduikt, waarmee Jurd op haar trompet ‘meezingt’. ‘Set free’ begint met een meerstemmige (folky) zangpartij waarna de synthesizerbas hard inzet. Het is typerend voor de muziek van Dinosaur, die grillig, onvoorspelbaar en fantasierijk is. Dat wil niet zeggen dat ze altijd even geslaagd is. De synthesizer klinkt soms wel erg flauw en maf, zoals op ‘Old Times’ Sake’, dat soms Kraftwerk op de kermis lijkt. Maar dat kan ook ironie zijn.
Log in of klik op het groene Spotify-icoon om dit album te beluisteren.
Dinosaur - Quiet Thunder