Portico Quartet – Art in the Age of Automation
CD-RECENSIE
Portico Quartet – Art in the Age of Automation
bezetting: Duncan Bellamy drums, elektronica; Milo Fitzpatrick basgitaar; Keir Vine hang, keyboards; Jack Wyllie alt- en sopraansaxofoon, keyboards; Francesca Ter-Burg en Anisa Arslanagic strijkers
opgenomen: december 2016 en januari 2017
uitgebracht: 25 augustus 2017
label: Gondwana Records
aantal stukken: 11
tijdsduur: 50’40
website: www.porticoquartet.com
door: Mathijs van den Berg
Na drie albums wilde het Britse Portico Quartet het over een andere boeg gooien. Nadat eerder Nick Mulvey was vertrokken, had ook Keir Vine, diens opvolger op de ‘hang’ - een uit stalen sferische schalen bestaand percussie-instrument - het voor gezien gehouden. De band noemde zich voortaan Portico en klonk zonder de karakteristieke hang en met vocalen meer als een poppy synthesizerband.
Het bleek geen succesvol experiment. En toen verdween ook nog eens bassist Milo Fitzpatrick uit de band. Drummer Duncan Bellamy en alt- en sopraansaxofonist Jack Wyllie bleven echter doorschrijven en wisten zowel Fitzpatrick als Vine terug te halen.
Zes jaar na het eenvoudig ‘Portico Quartet’ getitelde laatste album horen we dus weer het vertrouwde geluid, door de band ooit als ‘contemporary groove based instrumental music’ omschreven. Op ‘Art in the Age of Automation’ hebben ze dit nog verder verfijnd. De band klinkt meer als een geheel. De hang is minder prominent aanwezig en ‘analoog’ en ‘digitaal’ zijn nog beter in balans. Aan een aantal nummers zijn strijkers toegevoegd, die prachtig met de andere klanken versmelten.
Het album begint majestueus met het nummer ‘Endless’ waarop de melancholieke saxofoon van Wyllie inderdaad eindeloze verten oproept. Het is een sfeer die niet meer wordt losgelaten, hoewel de nummers sterk van kleur en karakter verschillen. Op ‘Objects to place in a tomb’ rolt de muziek steeds in golven aan, terwijl op ‘Rushing’ het ritme langzaam voller en sterker wordt. ‘Current History’ is weer een ijl stuk zonder ritme.
De nummers zijn gelaagd en worden zorgvuldig opgebouwd, waarbij het geluidsspectrum van de laag zoemende bas tot de etherische saxofoon vaak volledig wordt benut, waardoor er een rijke klank ontstaat. Door de contrasten tussen de verschillende instrumenten en de elektronica/samples en door de vele tempowisselingen is de muziek steeds spannend.
Ondanks de invloeden uit de dance, gaat het bij Portico Quartet toch vooral om het creëren van soundscapes, die even hypnotiserend zijn. ‘Art in the Age of Automation’ is daardoor een echte luisterplaat.
Beluister het volledige album via Spotify.
Portico Quartet – Art in the Age of Automation