CD-RECENSIE

Oz Noy - Fuzzy
bezetting: Oz Noy; gitaar, gitaarloops, elektrische sitar, Jimmy Johnson; bas, Will Lee; bas, James Genus, bas, Anton Fig; drums, Keith Carlock; drums, Vinnie Colaiuta; drums, Jim Beard; toetsen, Shai Bachar; toetsen, George Witty; wurlitzer
opgenomen: 29 september, 17, 26 oktober 2006
release: 2007
label: Magnatude
tracks: 10
tijd: 67.25
websites: www.myspace.com/oznoy - www.magnatuderecords.net
door: Mischa Andriessen

Oz Noy is een jonge Israëlische gitaarvirtuoos die met “Fuzzy” al zijn derde soloplaat uitbrengt. Bijgestaan door vakkundige muzikanten die in vele stijlen thuis zijn, komt Noy met voornamelijk eigen werk. Al worden er ook nummers van Prince en Thelonius Monk gespeeld.

Dat geeft al aan dat Noy van een eclectische aanpak houdt. Jazz, funk, rock en pop. Fusion dus, maar toch net even anders.Zijn verbluffende techniek geeft hem in de eerste nummers een behoorlijke voorsprong. Hoewel het tamelijk voor de hand ligt wat er gebeurt, houdt het hoge spelniveau de aandacht van de luisteraar wel vast. Na de knappe ballad “Three wishes” verandert dat.

In veel nummers ontbreekt de compositorische lijn en het muzikaal machtsvertoon begint dan wat van zijn glans te verliezen. Oz Noy is zeker een talent, maar “Fuzzy” laat toch de indruk achter dat hij zichzelf wat meer tijd moet gunnen. Die cd’s in vier jaar, waarvan deze laatste in drie dagen werd opgenomen, dat klinkt naar haastige spoed.