Peter Somuah's Unstable Grounds vooral in potentie en ambitie interessant
CONCERTRECENSIE. Peter Somuah Unstable Grounds, Westertheater Rotterdam, 3 juli 2025
Tekst en beeld: Jeroen Jansen
Twintig jaar na dato wordt er door menig liefhebber van het North Sea Jazz Festival nog met weemoed gesproken over de jaren dat het festival in Den Haag plaatsvond. Die weemoed zal wel nooit eindigen, maar niemand kan met droge ogen beweren dat de verhuizing naar Rotterdam een slechte zaak is geweest voor dit wereldberoemde festival. Het meest overtuigende bewijs daarvan is misschien wel North Sea Round Town, een omvangrijk scala aan concerten, gratis en betaald, op tal van plekken in de stad.
Trompettist Peter Somuah presenteerde op North Sea Round Town zijn project Unstable Grounds.
Fringe festival
Dat bestond uiteraard in Den Haag ook al, maar de rijkdom en variëteit die North Sea Round Town presenteert is ongekend. In het twintigste jaar van haar bestaan organiseert dit ‘fringe festival’ op 125 locaties meer dan 350 concerten. Van buurthuis tot theater, Markthal tot etalage: er is bijna geen ontkomen aan in Rotterdam: overal klinkt muziek, soms sterk gelieerd aan jazz, andere keren weer wat minder.
Levensverhaal
De Ghanese trompettist en bandleider Peter Somuah is dit jaar ‘Artist in Focus’ van North Sea Round Town. Met zijn 29 jaar heeft hij niet alleen in muzikale zin al een omvangrijke staat van dienst, zijn levensverhaal is even imposant. Nadat hij al op jonge leeftijd verslingerd raakte aan de trompet en het geluid van Miles Davis en Hugh Masekela vertrok hij als achttienjarige uit Accra naar China om daar te gaan spelen. De liefde bracht hem naar Nederland waar hij in Rotterdam al snel een vaste waarde werd in de jazzscene. Een opleiding aan Codarts bleek geen groot succes, maar op eigen kracht behaalde hij toch het succes waar hij van droomde als tiener, met een Edison voor zijn debuutalbum ‘Outer Space’ als voorlopig hoogtepunt.
Drummmer Dane Paris, danseres Revé Terborg en altsaxofonist Cassie Kinoshi.
Reis van Afrikaanse emigrant
Somuah is deze twee weken op allerlei plekken in Rotterdam te zien, afgelopen dinsdag presenteerde hij als Artist in Focus zijn project ‘Unstable Grounds’. En zoals het North Sea Round Town betaamt gebeurde dat weer eens op een onverwachte plek: het Westertheater aan de Nieuwe Binnenweg, een voormalige bioscoop die nu dienst doet als kerkzaal waar zelden muziek klinkt, anders dan kerkgezang. ‘Unstable Grounds’ is misschien wel het meest persoonlijke project tot nu toe van Somuah. De muziek vertelt de reis van een Afrikaanse emigrant, hoe de westerse wereld naar Afrika kijkt en hoe impliciet en expliciet racisme en discriminatie, gevoed door een koloniaal verleden en heden zich door het dagelijks leven heen kronkelt. Niet alleen de composities zijn daar op gebaseerd, de trompettist neemt ook uitgebreid de tijd om zijn verhaal te illustreren met persoonlijke ervaringen.
Trompetspel
Hoe ronkend de aankondiging ook was met woorden als ‘storytelling’, ‘unieke ervaring’ en ‘een ervaring die zich laag voor laag ontvouwt’: het was uiteindelijk het trompetspel van Somuah dat het meest tot de verbeelding sprak. Hij bezit een geluid waar zijn helden duidelijk in te horen zijn, zijn improvisaties zijn opwindend en hij heeft een innemende, boeiende persoonlijkheid. Het wat stoïcijnse spel van altsaxofonist Cassie Kinoshi, bekend van Kokoroko en Nubya Garcia, stak daar wat schril bij af. Al waren haar solo’s een toonbeeld van kristalhelder spel: na een tijdje groeide het verlangen dat ze zich echt even zou laten gaan, en dat gebeurde weinig.
Smalle basis
Danseres Revé Terborg slingerde zich het hele concert door de muziek heen, een imposante ‘tour de force’. De ritmesectie, bestaande uit drummer Dane Paris en bassist Ildo Nanja speelde in de composities een belangrijke rol, maar met name Paris toonde behalve heel hárd spelen weinig van zijn palet, waardoor alle bevlieging en creativiteit vooral bij Nanja vandaan moest komen: die basis was te smal. ‘Unstable Grounds’ was daardoor vooral in potentie en ambitie een interessant project, maar in de uitvoering ervan bleek de muziek vaak eenvormig en stonden de aspecten dans en storytelling er als stiefkindjes bij. Over een paar maanden gaat Somuah met dit project de studio in: die tijd zal de muziek hopelijk goed doen.
