CD-RECENSIE 

Armand van Wijck – Nothing To Declare
bezetting: Armand van Wijck chromatische mondharmonica; Magdalena Eriksson viool; Axel Liliedahl Nordström piano; Björn Petersson contrabas; Johan Björklund drums
opgenomen: 15 en 16 juni 2023, Studio Epidermin, Gotenburg, Zweden
uitgebracht: april 2024
label: Howling Jazz / Bark At Your Owner
aantal stukken: 9
tijdsduur: 45’04
website: armandvanwijck.com - barkatyourowner.se
door: Erno Elsinga


Armand van Wijck (1984) was in 2015 de eerste muzikant die chromatische mondharmonica studeerde aan Codarts Rotterdam. Hij initieerde de opleiding zelf en kreeg er les van Hermine Deurloo. Na zijn studie emigreerde Van Wijck naar Zweden waar hij zich wentelt in de landelijke jazzscene. Ook leert hij er zijn vriendin kennen, violiste Magdalena Eriksson die op het debuut van Van Wijck op twee nummers te horen is.

In zijn nieuwe thuisland ontdekt Van Wijck de folkmuziek die hij al gaande op impressionistische wijze toevoegt aan hedendaagse jazz. De titel ‘Nothing To Declare’ is een rake verwijzing naar Van Wijcks Indo-Nederlands-Creoolse afkomst gekoppeld aan zijn ervaring met migratie en aanpassing. Op een enkel nummer bespeelt de Nederlander de suling, de Indonesische bamboefluit, ten einde gehoor te geven aan zijn roots.

Onheilspellend
Het album opent met het onheilspellende ‘Hardangervidda’, een Noors gebergte waar Van Wijck ooit verdwaalde en door helikopters gered moest worden, gevolgd door het optimistische titelnummer. Op beide stukken vergezeld Magdalena Eriksson het kwintet, waarbij viool en harmonica, met name in de opener, een obscure diepgang verwezenlijken.  

Van Wijck schreef alle composities en van een traditionele opbouw is geen sprake. De fluwelen heldere toon van de leider op de chromatische mondharmonica hangt verhalend boven de stukken, die door zijn Scandinavische begeleiders voortdurend van plotwendingen worden voorzien. Weidse improvisaties van pianist en donkere accenten van drums creëren mystieke spanningsbogen in menig stuk. Telkens ligt de verrassing op de loer waardoor de aandacht nimmer verslapt.

Grootmoeder
Prachtig is Van Wijcks ode aan zijn grootmoeder in het van een postlude voorziene ‘Nenek’. Indringend improviserend op de bamboefluit beschrijft het haar gedwongen reis vanuit Indonesië naar Nederland, kort na de Tweede Wereldoorlog. In het afsluitende ‘Cosmic Spring’ onderzoekt Van Wijck zijn identiteit binnen een nieuwe culturele achtergrond. Heldere improvisaties gedijen op de doordachte uitspattingen van pianist Axel Liliedahl Nordström, die op het album een prominente rol vervult.

Subliem
‘Nothing To Declare’ is zeker geen traditionele jazzplaat, maar een innige mengeling van genres en culturen. De composities en arrangementen vol nuances en grenzend aan soundscapes, maken het album tot een boeiend luisterspektakel. Een subliem debuut dat hopelijk snel op de Nederlandse podia te bewonderen valt.

Beluisteren via Spotify, inloggen noodzakelijk.

Hardangervidda (live).