David Murray onverwoestbaar en vol karakter
CONCERTRECENSIE. David Murray Quartet, Lantaren Venster Rotterdam, 2 mei 2024
beeld: Olga Beumer
door: Cyriel Pluimakers
Bijna tien jaar geleden is het dat David Murray, de icoon van de loft jazz uit de jaren zeventig, optrad in Lantaren Venster Rotterdam. De brutale jonge hond van toen is een wijze oudere man geworden, die het authentieke verhaal van de black music nog steeds met verve uitdraagt. Precies een jaar geleden maakte hij nog een korte tournee met zijn trio, waarbij we verslag deden van een concert in het Belgische Rijkevorsel.
David Murray met zijn nieuwe kwartet met de uit Spanje afkomstige Marta Sanchez aan de piano.
Soundtrack
In Lantaren Venster treedt hij aan met zijn nieuwe kwartet met de uit Spanje afkomstige Marta Sanchez aan de piano. De ritmesectie bestaat uit contrabassist Luke Stewart en drummer Chris Beck. Het concert wordt voorafgegaan door de korte animatiefilm ‘Ninno, The Dog Of Montmartre’, waarbij Murray – die jarenlang in Parijs woonde – de soundtrack heeft ingespeeld. Vanaf de eerste seconde is het kwartet bij de les, met de vibe van een goed lopend uurwerk en dat typerende aardse geluid van de leider. Een sound die door jaloerse collega’s wel eens vergeleken werd met een natte krant. Buitengewoon energiek wordt de compositie ‘Necktar’ neergezet, gevolgd door ‘Francesca’, een ode aan zijn huidige vrouw. Contrabassist Stewart leidt het stuk in met een fraaie gestreken solo. Bijna niemand kan zo smachtend een ballad neerzetten als Murray. Het licht percussieve pianospel van Sanchez vormt daarbij de kers op de taart.
Murray geeft een demonstratie van spoken word ten beste, alsof de grote LeRoi Jones uit zijn graf is opgestaan.
Spoken word
Minder sterk is de uitvoering van Thelonious Monk’s ‘Off Minor’ op basklarinet, een instrument waar Murray eigenlijk nooit echt op uitgeblonken heeft. Een dipje, dat hij vervolgens snel doet vergeten met een adembenemende demonstratie van circular breathing op de tenorsaxofoon gevolgd door die typerende krachtige uithalen in het hoge register. Murray mag dan tot de oudere garde behoren, maar op dit soort momenten weet hij als geen ander toe te slaan en geeft hij heel wat jonkies het nakijken. Een ontlading die tot een hoogtepunt komt in het indrukwekkende ‘Africa’, waarin Murray ook nog een demonstratie van spoken word ten beste geeft alsof de grote LeRoi Jones uit zijn graf is opgestaan. Even waan je je terug in de jazz & poetry scene van de jaren zestig. Een periode waarin alles kon en niets onmogelijk leek.
Onverwoestbaar
Toch merk je dat dit soort ultieme krachtsinspanningen Murray steeds meer moeite kost en dat decennialang wereldwijd toeren zijn tol heeft geëist. Een jaar geleden in Rijkevorsel maakte hij beslist een fittere indruk. Neemt niet weg dat elk concert van deze unieke tenorsaxofonist de moeite waard is, want zijn authentieke drive en karakter zijn onverwoestbaar!
Boycot
- LantarenVenster in Rotterdam behoort tot de podia die Jazzenzo boycotten vanwege een column. Overige podia zijn: Paradox, Bimhuis en TivoliVredenburg.
- Artikel over boycot in de Volkskrant (pdf).
