Vrijheid voert boventoon bij Joe Lovano’s Trio Tapestry
CONCERTRECENSIE. Joe Lovano Trio Tapestry, LantarenVenster Rotterdam, 6 april 2024
beeld: Olga Beumer
door: Cyriel Pluimakers
Waar veel actuele jazz neigt naar voorspelbaarheid, kwam saxofonist Joe Lovano vlak voor de coronapandemie met een uniek concept: Trio Tapestry. Samen met pianiste Marilyn Crispell en drummer Carmen Castaldi maakt hij een muziek, waarin vrijheid de boventoon voert.
Joe Lovano met pianiste Marilyn Crispell en drummer Carmen Castaldi in Rotterdam.
Stijlicoon
Lovano is een blazer met een geheel eigen aanpak, een stijlicoon: met name op tenorsaxofoon heeft hij een eigen geluid en in zijn solo’s slaat hij de meest onverwachte wegen in. Marilyn Crispell is ook zo’n volstrekt uniek karakter, dat met haar licht percussieve spel de improvisaties voortdurend stuurt en aanvuurt. Buitengewoon is het spel van Castaldi, die eerder opereert als een percussionist, dan als een traditionele slagwerker. Op voorspelbare ritmes of grooves zul je hem niet betrappen.
Open
Drie sterke albums bracht Trio Tapestry de afgelopen vier jaar uit op het bekende Duitse ECM-label: ‘Trio Tapestry’ (2019), ‘Garden of Expression’ (2021) en ‘Our Daily Bread’ (2023). Tijdens het concert in het Rotterdamse LantarenVenster, dat de start van hun Europese tournee vormt, wordt er repertoire gespeeld van elk van deze producties. Het ontbreken van een bassist zorgt ervoor dat de muziek een bijzonder open karakter heeft. Referenties aan het fameuze trio uit de jaren tachtig en negentig van Lovano met gitarist Bill Frisell en drummer Paul Motian zijn overduidelijk aanwezig. De saxofonist beweegt zich vrij als een vogel over het podium voortgestuwd door de wonderlijke puls van Castaldi en de doordringende piano van Crispell. Opvallend is dat veel pianopartijen grotendeels zijn uitgeschreven. De muziek beweegt zich ondertussen tussen concreet en abstract en tussen aards en spiritueel. 
Je kon een speld horen vallen tijdens het artistiek intense concert.
Intensiteit
Het artistieke resultaat is buitengewoon intiem en persoonlijk. Als publiek heb je het gevoel dat je in de ziel van de musici mag kijken. Lovano is ook als percussionist actief en op sommige momenten begeleidt hij zijn saxofoonspel met subtiele tikjes op de naast hem opgestelde bekkens. Het sterkst is het trio in de zachte passages, waarin je de hartslag van de muziek hoort ruisen. De poëtische kanten van de improvisaties komen ondertussen uitgebreid voor het voetlicht. Het artistieke resultaat is bovenmatig intens en vergt grote concentratie van het aanwezige publiek: je kunt echt een speld horen vallen.
Curiositeit
Lovano sluit het concert af op tárogató, het uit de Balkan-volksmuziek afkomstige houten rietinstrument dat verwant is aan de sopraansaxofoon. In de handen van de grootmeester wordt deze weerbarstige curiositeit, die nog wel eens vals en hard wil klinken, getemd tot een wonder subtiliteit. Met het meditatieve ‘Zen Like’ eindigt Trio Tapestry het optreden op indringende wijze. Een weergaloos mooi concert!
