CONCERTRECENSIE. Festival So What’s Next Downtown, Eindhoven, 6 november
beeld: Karen van Gilst
door: Robert van der Padt, Karen van Gilst (EvenSanne)

Na drie succesvolle edities van festival So What’s Next? in het Frits Philips Muziekgebouw in Eindhoven, waagde de organisatie zich dit jaar aan een tweede festivaldag: So What’s Next Downtown. Twintig acts van aanstormende jazzmusici met een eigentijds geluid is de formule, al doen enkele pronkende publiekstrekkers die optreden op verschillende locaties in de stad, twijfelen over het gehalte ‘aanstormend’.

 
Onder andere Shai Maestro & Camila Meza, LABtrio, en zangeres Sanne Huijbregts van EvenSanne traden op tijdens So What's Next Downtown in Eindhoven. 

EvenSanne
Zangeres Sanne Huijbregts, componist van het gros van de composities, verbreedt haar stem met loopstation, effecten box en xylofoon. Gitarist Eran Har Even heeft zich omringd door talloze pedalen en aangevuld met drummer Jeroen Batterink en EWI-speler Itai Weissman valt de afwezigheid van een bassist op. Het is de eerste hint dat de groep geen traditionele set zal neerzetten. Het concert in een zaal van het Woonbedrijf typeert zich door creatieve composities in bescheiden, precieze uitvoering, afgewisseld door stevige grooves en solo’s van respectabele en comfortabele lengte.

Sanne Huijbregts is op haar best in de solo’s waar ze zich laat gaan in intense scats. De ontbrekende bas schept ruimte voor gitaar en de EWI (Electronic Wind Instrument) van Weissman. Hij ondersteunt op alle fronten, kleurt bij met een tweede stem, speelt diepe, catchy baslijnen en gebruikt zijn instrument zelfs als vocoder. De eindeloze opties aan effecten blijkt de groep niet dood te slaan maar juist aan te vullen. Het akoestische slotstuk waarin achtergrondzang klinkt over de door Huijbregts zorgvuldig opgebouwde basis van loops en xylofoon, is een fraai rustpunt gevuld met verrassingen die nieuwsgierig maakt naar hun opkomende album.

  
Eran Har Even (EvenSanne), drummer Lander Gyselinck van het LABtrio, en zageres/gitariste Camila Meza.

Het Vlaamse LABtrio bestaande uit drummer Lander Gyselinck, contrabassiste Anneleen Boehme en pianist Bram De Looze kwam vers uit de studio en speelde voor het eerst nieuw werk voor publiek. In een lange opening waarin de vrijwel akoestisch klinkende vleugel en drums moeizaam kleurden met de luid versterkte contrabas, hield een gedeelte van het publiek het voor gezien. Zij kregen ongelijk; er volgde een set waarin het LABtrio zich meer dan bewees. Prachtige composities en bewerkingen van onder andere Bach en de pophit ‘She’s a Maniac’ vulden de kapel, ver afgelegen van de rest van de concerten. Het terughoudend maar hecht opererende trio zette een volwassen geluid neer waarin noten integer en oprecht klonken. Een intiem en imponerend concert dat doet lonken naar het nog uit te brengen album.

Kleurrijk
De tamelijk onbekende zangeres en gitariste Camila Meza trad aan de hand van pianist Shai Meastro voor het eerst in Nederland op. Meza, die afwisselend in het Spaans en Engels zong, bleek niet alleen een zangeres met een prachtige zachte stem, ook als (solo)gitariste deed ze niet onder voor haar muzikale partner. Een boeiende dialoog ontstond tussen twee vrienden die ogenschijnlijk al lang met elkaar meegaan. Een wendbaar en divers duo bovendien; Maestro ondersteunde vocaal Meza's gitaarsolo's waar de gitaar Maestro's pianospel begeleidde. Maestro maakte zijn naam meer dan waar. Met korte hoge lijnen, ritmische noten gedempt met bladmuziek op de snaren, schilderde hij kleurrijke paletten over de onderliggende bassen. Van een volgzame begeleider was geen sprake. Een weergaloos concert waarbij je je kunt afvragen waarom Camila Meza pas vanavond haar debuut in Nederland maakte.

  
Shai Maestro. Cory Henry en Taron Lockett in de Sint-Catharinakerk.

In de prachtig gedecoreerde Sint-Catharinakerk sloot Cory Henry, evenals de zaterdag, de zondag af, nu in duo met drummer Taron Lockett. Henry wist zich omringd door een vleugel, B3 Hammond, Moog synthesizer en Kronos keyboard. Het duo speelde dankzij de kerkakoestiek verrassend zacht. Het bombastische en energieke van zijn concert met The Funk Apostles een dag eerder moest hij in de kerk missen, maar dat gaf Henry juist de ruimte meer van zijn kunnen te laten zien, al kwam dat nogal ingestudeerd uit de verf. Speels jamde het duo door de gospel- en R&B klassiekers, waarbij Henry het publiek vermaakte met de voor hem typerende showelementen: meeklappen en meezingen.

Nippend aan zijn thee gooit de toetsenist achteloos de slotlick van Stevie Wonders 'Sir Duke' eruit. De bijna lakse houding geeft te denken of Henry niet te veel op routine teert, al zijn de dynamische mogelijkheden in de kerk beperkt. Als Henry na een staande ovatie terugkomt en de toetsenist van The Funk Apostles uitnodigt op het podium, brengen ze gezamenlijk en onvoorbereid een speelse versie van 'Oh Happy Day', waarin het samenspel tussen de twee toetsenisten een fijne afsluiter vormt van de avond.

Diversiteit
Met top-acts als Laura Mvula, Ibrahim Maalouf, Rudresh Mahanthappa, Marcus Strickland en Colin Stetson op de zaterdag van So What’s Next?, bleek de eerste editie van So What’s Next Downtown een schot in de roos. Unieke locaties die de diversiteit van de acts onderstreepte en benadrukte zorgde voor een ervaring die beter beklijft dan de traditionele festivaldag. Geen luide muziek waarbij oordoppen noodzaak zijn, maar in stilte genieten van muziek gedurende een ontdekkingstocht door het centrum van Eindhoven naar het nieuwe geluid van de jazz in de vorm van talloze aanstormende jazzartiesten wiens naam je niet snel vergeten zal. 

• www.sowhatsnext.nl