Andrew Cyrille Quartet – The Musical Declaration of Independence
CD-RECENSIE
Andrew Cyrille Quartet – The Musical Declaration of Independence
bezetting: Andrew Cyrille drums, Bill Frisell gitaar, Richard
Teitelbaum keyboard, Ben Street bas
opgenomen: ECM Studios
uitgebracht: 10 oktober 2016
label: ECM
aantal stukken: 9
tijdsduur: 45.53
website: www.ecmrecords.nl
door: Jochem le Cointre
Op zijn debuutalbum voor het befaamde ECM-label brengt drummerlegende Andrew Cyrille een divers kwartet tot bloei. Gitarist Bill Frisell, bassist Ben Street, en toetsenist Richard Teitelbaum vergezellen de avant-garde gigant – die jaren met Cecil Taylor collaboreerde – in een album vol verassingen.
‘The Musical Declaration of Independence’ vangt aan met een ode aan John Coltrane: ‘Coltrane's Time:’ Cyrille opent met met een drumsolo die een volledig vrij en motiefrijk patroon neerlegt. Gitarist Bill Frisell valt in met effecten en motieven die het geheel de kalmte en sereniteit geven, waar velen de gitarist van kennen. Het stuk is een prachtig vertrek van een muzikale reis die veel extremen kent. Zo is ‘Kaddisch’, een compositie van Frisell, een kalm, bijna meditatief stuk waarin de drums en effecten juist ontbreken. Slechts een paar toms geven het stuk een totaal nieuwe klank. Bovendien heeft het een melodie van hoge noten die zich over steeds veranderende akkoorden herhalen. Het roept het beeld op van uitgestrekte prairies, of sterker nog: een uitgestrekte westkust in Washington, waar Frisell geboren en nog steeds woonachtig is.
De avant-garde stijl van musiceren, waarbij sound en flow vaak een grotere rol spelen dan tempo en melodie, wordt door Cyrille kunstig geleid in dit kwartet. De drums zijn altijd aanwezig en vullen de muzikale ruimte van de stukken in. Dat is niet voor alle drummers weggelegd: de aanwezigheid van het luide instrument kan voor teveel drukte zorgen, maar Cyrille tovert telkens weer nieuwe klankkleuren tevoorschijn. Bovendien werkt de combinatie drums, gitaar en de synthesizers die Teitelbaum gebruikt, perfect voor de ambiance van dit kwartet.
Het repertoire op ‘The Musical Declaration of Independence’ varieert enorm in intensiteit en stijl. Zo is ‘Herky Jerky’ herkenbaar in Monk-stijl geschreven, al voegt het kwartet haar eigen vorm en samenspel eraan toe. De compositie die grootste indruk achter laat is ook meteen het langste van het album: ‘Dazzling (Perchordally Yours)’. Het doet denken aan alternatieve filmmuziek, al doet die inkadering de muziek geen recht. Het is kunstig gecomponeerd en geïmproviseerd, van de ene klank naar de andere brengt Cyrille het kwartet verder in een verhaal dat als een hoorspel spanning en stilte perfect weet te combineren. Hopelijk gaat dit kwartet op tournee door Europa. Want met zijn debuut op ECM bewijst Cyrille dat deze band een diversiteit bezit die jazzgiganten waardig is.
