EEN VERKENNINGSTOCHT IN VIJF KORTE CD-RECENSIES (deel 3)
door: Mischa Andriessen


Vanwege het grote aanbod van interessante muziek op Myspace belicht Jazzenzo met enige regelmaat nieuwe releases van op Myspace vertegenwoordigde artiesten. Dit keer aandacht voor cd’s van Jakob Bro, Dan Loomis, Håkon Kornstad, Ethan Winogrand en Satoko Fujii.

Jakob Bro – Pearl River
label: Loveland Records
www.myspace.com/jakobbro

Gitarist Jakob Bro maakt deelt uit van Paul Motian’s Electric Bebop Band. De perfecte match van de flexibele swing, die de oude drummer als geen ander beheerst, met Bro’s ingenieuze melodiemozaïeken wordt ook op de derde cd die de Deen onder eigen naam uitbrengt ten volle benut. Met negen zelf geschreven stukken levert de jonge gitarist een prachtig muzikaal statement af. In de atmosferische muziek is zeker een verwantschap met veel op ECM uitgebrachte Scandinavische jazz en dan met name Jacob Young en een jongere Jan Garbarek te ontdekken. Bro drukt er echter toch zijn eigen stempel op. Zijn wat ijle geluid geeft de muziek een sterke poëtische lading. Het lijken klankflarden, vluchtige impressies, maar in de melodieën zitten geraffineerde ritmische structuren die de composities bijeen houden. In de ritmesectie is Ben Street de gedroomde schakel tussen Bro en Motian. Het lijkt allemaal niet op te kunnen, want de altijd overtuigende saxofonisten Mark Turner en Chris Cheek zijn hier ook volledig op hun plaats.  “Pearl river” is een indrukwekkende plaat.

Dan Loomis Quartet – I love Paris
label:  Jazzexcursions
www.myspace.com/danloomismusic

Wie de muziek van het Dan Loomis Quartet hoort, zal niet verbaasd zijn dat de bandleider een bassist is. Harmonie en ritmiek lijken precies even belangrijk te zijn. Behalve Loomis bestaat het kwartet uit altsaxofonist Nathan Heleine, tenorist Brian van Arsdale en drummer Jared Schonig. Geen van allen bekende namen, maar ze leveren een zeer goede prestatie af. De ten dele zelf geschreven muziek wordt ongekunsteld en met veel schwung uitgevoerd waardoor de plaat een heel prettige, spontane sound heeft gekregen. Muzikaal bevindt het Dan Loomis Quartet zich in de buurt van de bands van Michael Bates en Chris Lightcap. Allebei ook bassist. Vrije muziek dus, maar melodieus en toegankelijk. Dat zij met een gezonde dosis humor en zelfvertrouwen wordt gebracht, pleit nog eens extra voor deze jonge groep die met “I love Paris” een sterk debuut aflevert.

Håkon Kornstad – Single Engine
label:  Jazzland
www.myspace.com/kornstad

Håkon Kornstad is een man die niet graag steeds hetzelfde doet. Hij verleende en verleent zijn medewerking aan tal van projecten, waarvan het cross-overgezelschap Wibutee waarschijnlijk het bekendste is. Met “Single Engine” heeft de Noor een soloalbum willen maken in de letterlijke zin van het woord. Toetsenist Bugge Wesseltoft, gitarist Knut Reidersrud en bassist Ingebrigt Håker Flaten leveren hier en daar een bijdrage, maar het merendeel van de nummers is door Kornstad in zijn eentje ingespeeld. “Single Engine” is echter niet een langgerekte saxofoonsolo. Door verschillende (opname)technieken te gebruiken, is hij erin geslaagd om een maximale variëteit te bewerkstelligen. De geestdrift spat van de plaat, maar Kornstad speelt zeer beheerst. Hij hangt niet de virtuoos uit en doet ook niet te lollig. Hij melkt het concept niet uit, maar weet precies wanneer het genoeg is. De kleine drie kwartier die de cd duurt, is namelijk precies goed.

Ethan Winogrand – Tangled Tango
label: Clean Feed 
www.myspace.com/ethanwinogrand

Drummer Ethan Winogrand startte lang geleden in de punkscene, maar is in de loop der tijd steeds meer opgeschoven naar de jazz. De no-nonsense mentaliteit is echter gebleven, evenals de behoefte buiten de hokjesgeest te blijven. Dat vrije vogel Steven Bernstein op een groot deel van de nummers meespeelt, is wat dat betreft dan ook geen verrassing. Winogrand heeft zijn bandleden niet alleen in de Verenigde Staten gezocht, want behalve gitarist Ross Bonadonna en bassist Eric Mingus spelen ook de Portugeze bassist Carlos Barretto en de Spaanse saxofonist Gorka Benitez mee. Met name Benitez is een van de smaakmakers van deze cd. “Tangled Tango” is een goed gekozen titel, want Winogrand en de zijnen brengen dansmuziek waaraan een schroefje los zit. Lekker swingend, maar net even vrijer, net even anders. Winogrand is in de eerste plaats bandleider en dan pas drummer, zo lijkt het. In elk geval leggen de ritmes niet hun wil op aan de muziek, maar zijn zij van gelijk belang. Zoals ook niemand in de band de boventoon voert. De geest van het collectief zoals die bij menig punkband opgeld deed, is schijnbaar ook gebleven en dat is een van de vele kwaliteiten van deze prachtig vormgegeven cd.

Satoko Fujii Min-Yoh Ensemble – Fujin Raijin
label: Victo      
www.myspace.com/satokofujii

De Japanse pianiste Satoko Fujii heeft een enorm palmares. Ze nam eerder al platen op met onder meer Paul Bley, Mark Dresser, Elliott Sharp, John Hollenbeck, Ted Reichman, maar ook met de Nederlanders Angelo Verploegen en Misha Mengelberg. Haar man, trompettist Natsuki Tamura, speelt op heel veel van haar platen mee, zo ook op dit nieuwe project dat gewijd is aan Japanse volksmuziek (min-yoh betekent volksmuziek). Behalve Fujii en Tamura bestaat het ensemble uit accordeoniste Andrea Parkins en trombonist Curtis Hasselbring, twee exponenten van de New Yorkse avant-garde. Het gaat Fujii in haar benadering vooral om de relatief eenvoudige vormen en structuren van volksmuziek en haar directheid en emotionele geladenheid. In de hoestekst schrijft Fujii dat de Japanse volksmuziek rechtstreeks naar haar hart gaat. Op “Fujin Rajin” bereikt zij hetzelfde effect bij de luisteraar. De muziek is sprankelend en breekbaar tegelijk. Speels én serieus, traditioneel én vooruitstrevend. Fujii en Tamura hebben met een ander kwartet inmiddels al weer een nieuwe plaat uitgebracht (Fujiis derde cd van dit jaar), maar “Fujin Rajin” mag niet onopgemerkt blijven.