Mikkel Ploug Group mist elke bezieling
Muziekpodium Paradox Tilburg, Mikkel Ploug Group, 30 mei 2008.
beeld: Marcel Mutsaers
door: Rinus van der Heijden
De Hongaarse componist Belá Bartók moest er aan te pas komen om nog iets te redden van een concert waar veel van werd verwacht, maar dat verzandde in saaiheid en vooral een gebrek aan fantasie. Pas toen de leider van de Mikkel Ploug Group een door hemzelf gearrangeerd werk van de laat-Romantische componist inzette, knalde de muziek echt en maakte de Deense groep de verwachtingen een beetje waar. Toen was echter het concert, op een stuk na, afgelopen.
Gitarist Mikkel Ploug gaf één concert in Nederland om zijn nieuwste cd 'Harmoniehof' featuring saxofonist Mark Turner (r) te promoten
Met een daverende, vrije en razendsnelle solo trad Mark Turner in dat Bartók-arrangement in de voetsporen van grote tenorsaxofonisten uit de jazzgeschiedenis. En kon Mikkel Ploug op gitaar voor de eerste keer aansluiting vinden bij zijn Amerikaanse gast. Hun inspanningen waren de opmaat voor een van de mooiste drumsolo’s, die ik ooit hoorde. De Ierse slagwerker Sean Carpio sloeg adembenemende breaks, roffelde over alles heen, versnelde en vertraagde en liet zodoende zijn slagwerk donderen als een uitbarstende vulkaan.
Met al dit moois is een concert echter niet gered. Het bleef onduidelijk, waarom Mikkel Ploug wordt vergeleken met Kurt Rosenwinkel. Ploug bracht het niet verder dan wat uitwaaierende klankvelden op zijn gitaar en traag aangeslagen, begeleidende akkoorden als Turner blies. Bovendien waren al zijn zelfgeschreven stukken – op dat ene van Bartók na dan – uit dezelfde trommel getrokken. Dat betekende een stuitende afwezigheid van diversiteit, een brave weergave van spanningloze noten en nauwelijks samenspraak tussen gitaar en tenorsaxofoon.
En als Mikkel Ploug dan eens in de steel van zijn gitaar klom, dan bleef het bij opklimmende toonreeksen of het unisono met de tenorsax optrekken naar een gezamenlijk doel. Aardig voor één keer, stuitend als dit een heel concert duurt. Misschien waren Mikkel Ploug c.s. moe van hun Europese tournee, maar het was wel hun verantwoordelijkheid om te beseffen dat je met zo weinig bezieling niet het enige concert in Nederland kunt brengen.
