CD-RECENSIE

Jasper Blom Quartet - Dexterity
bezetting: Jasper Blom – tenor- en sopraan sax, basklarinet, effecten, Jesse van Ruller - gitaren, Frans van der Hoeven - bas, Martijn Vink - drums
release: november 2010
label: Mainland Records
tracks: 9
tijd: 50:14
website: www.jasperblom.com
door: Kees Schreuders



Dexterity betekent zowel rechtshandig, misschien dat de heren allemaal rechtshandig zijn, en zoveel als: behendig, vaardig, bedreven. In de notendop beschrijft dit de basis voor het kwartet van Jasper Blom. Dat we met een viertal virtuoze muzikanten te maken staat niet ter discussie, maar levert dat ook muzikaal chemie op?

De taal van dit kwartet bestaat uit Jasper Blom’s gevarieerd opgebouwde composities elk met een eigen dynamiek en klankkleur. Waarin Blom’s sax, soms met effecten en Van Ruller’s gitaar elkaar aangenaam aanvullen, uitdagen, al dan niet samen optrekken. Gedragen door een spannende ondergrond van wisselende en uitdagende ritme-landschappen, verzorgd door Martin Vink en Frans van der Hoeven.

Opvallend hoe de rek in de composities en melodieën individueel wordt opgezocht, zonder dat het ergens uit de bocht vliegt. De spanning ontstaat door met een zekere mate van beheersing de vrijheid te nemen, geven en gebruiken. Zo ‘om’ de melodie en ritme heen weten te spelen, dat er toch een herkenbare en boeiende leidraad blijft worden aangereikt. Melodie en ritme òmschrijven in plaats van beschrijven. De musici slagen er steeds weer in om niet van voor aangenomen begrenzingen uit te gaan, maar deze telkens weer op te zoeken en te onderzoeken. En de luisteraar geboeid mee te nemen in dat verhaal.

Elke track schept zijn eigen wereld en vertelt zijn eigen verhaal. Aandachtig gespeelde lyrische ballads en uptempo stukken met groove, Steps Ahead-achtige jazz rock, puntige midtempo stukken, waar telkens weer lenig een samengaan wordt gevonden tussen de compositie en improvisaties.

Het album is in die zin een hedendaagse showcase van wat je met ritme, klank, melodie en sfeer qua compositie en improvisatie kan doen, zonder sleets en voorspelbaar te worden.

De titel is ook in gebarentaal afgebeeld op de hoes. Wellicht een verwijzing naar de essentie van (instrumentale) muziek: taal zonder woorden. Deze mannen spreken deze taal gearticuleerd met hart en ziel. Een uiterst fris, overtuigend en boeiend album, waar je vaker naar terug grijpt.