CD-RECENSIE

Ariel Bart - After Silence
bezetting: Ariel Bart mondharmonica; Talia Erdal cello; Arseny Rykov piano
opgenomen: november 2024, Bauer Studio’s, Berlijn
uitgebracht: 19 september 2025
label: L’Autre Distribution
aantal stukken: 9
tijdsduur: 33’09
website: arielbart.com
door: Jeroen Jansen




Met ‘After Silence’ presenteert de Israëlische mondharmonicaspeelster en componiste Ariel Bart een album dat niet alleen muzikaal intrigeert, maar ook een statement maakt. Bart, geboren in 1998, begon op haar zevende met de chromatische mondharmonica en ontwikkelde sindsdien een unieke stem binnen de jazz. Na studies in Israël en aan de New School in New York, waar ze les kreeg van onder anderen Aaron Parks en Reggie Workman, vestigde ze zich in Berlijn. Daar ontstond haar nieuwste project: het Ariel Bart Trio, bestaande uit haarzelf, celliste Talia Erdal en pianist Arseny Rykov.

Verrassend krachtig
Wat dit debuutalbum van het trio zo bijzonder maakt, is de ongebruikelijke bezetting: mondharmonica, cello en piano. Geen bas, geen drums – en toch klinkt het geheel rijk, gelaagd en verrassend krachtig. Bart schreef alle composities en nam ook de productie op zich. Daarmee laat ze zien dat ze niet alleen een virtuoze speler is, maar ook een maker met een idee. Het knappe is dat ze volledig wegblijft van de clichés die vaak aan de mondharmonica kleven: geen bluesy jams of nostalgische echo’s, maar een divers, expressief en filmisch geluid dat zich beweegt tussen jazz, kamermuziek en Midden-Oosterse invloeden.

Roep uit de diepte
Eén van de meest indrukwekkende stukken is ‘Wind From The North’, waarin een onregelmatige puls van de piano de basis vormt voor een melancholische melodie die door Bart’s mondharmonica wordt gedragen. Haar spel is vloeiend en emotioneel geladen, en de interactie met Erdal’s cello geeft het stuk een bijna vocale kwaliteit. 

Ook ‘Seeds of Change’ is een hoogtepunt. Hier klinkt Erdal’s cello als een roep uit de diepte, terwijl Bart’s harmonica zich verweeft met de strijkklanken in een intiem en reflectief duet. Het stuk begint verstild, maar groeit langzaam uit tot een krachtige, emotionele uiting. Het is een voorbeeld van hoe Bart de grenzen opzoekt, zowel technisch als expressief.

Gedurfd
De combinatie van cello en mondharmonica blijkt een vondst van jewelste. Waar de cello warmte en diepte brengt, voegt de mondharmonica luchtigheid en kleur toe. Rykov’s pianospel is ondersteunend en elegant, nooit opdringerig, maar altijd aanwezig. Samen zetten ze een cinematisch landschap neer dat uitnodigt tot luisteren, reflectie en verwondering.

‘After Silence’ is een album dat zich niet makkelijk laat categoriseren. Het is geen standaard jazzplaat, geen kamermuziek, geen wereldmuziek – maar een persoonlijke muzikale reis. Bart’s keuze om de mondharmonica centraal te stellen in een trio zonder ritmesectie is gedurfd, maar pakt wonderwel uit. Het debuut van dit trio is rijk en gelaagd, een album dat niet schreeuwt, maar fluistert – en juist daardoor des te krachtiger binnenkomt. Dat de pret na een kleine 35 minuten al ophoudt voelt daardoor écht als een kwelling.

Beluisteren via Spotify.

Scream Before Silence.