Beul van een bassist Bert van Erk ruggengraat Quartology
CONCERTRECENSIE. Bert van Erk Quartology, U-Jazz in Muziekhuis Utrecht, 19 september 2025
beeld: Ton van Leeuwen
door: Cyriel Pluimakers
Contrabassist Bert van Erk (1948) heeft na zijn Utrechtse periode met Gijs Hendriks zichzelf hervonden in het Groningse. Onlangs bracht hij de prachtige cd ‘Quartology’ uit en het prachtige boekje ‘Spelen Met Werkman, muziek bij 7 druksels’, waarin hij improviseert met klarinettist Michael Moore en drummer Sebastian Demydcuk. In oktober 2024 kreeg hij voor zijn vele muzikale verdiensten de Groninger Cultuurprijs uitgereikt, die hij vervolgens besteed heeft aan de hiervoor genoemde uitgave.
Bassist Bert van Erk met saxofonist Miguel Martinez, drummer Jeroen van Olphen en vibrafonist Rene van Astenrode.
Fundament
De vereniging U-Jazz, die inmiddels na allerlei omzwervingen een vaste stek heeft in het Muziekhuis Utrecht, heeft Bert van Erk met zijn Quartology ensemble uitgenodigd. Het voelt warm en goed om hem na jarenlange afwezigheid weer in zijn voormalige woonplaats terug te zien en te horen. De eerste helft van het concert staat in het teken van het onlangs verschenen album.
De muziek krijgt in de live-context nieuwe glans. Van Erk heeft zich ontwikkeld tot een beul van een bassist die zijn kwartet van een fors fundament voorziet en zijn musici gelijktijdig aanvuurt en ondersteunt. De instrumentatie met saxofoon, vibrafoon en drums zorgt voor een lekker open geluid. Een aanstekelijke opener vormt ‘Blues for Bells’, een ouder stuk dat nieuw leven ingeblazen wordt door altsaxofonist Miguel Martinez. Daarna volgt het repertoire van het album, dat bijzonder geïnspireerd wordt uitgevoerd met een vette groove. Heerlijk is de ‘Valse Tropical’ en Martinez excelleert op sopraansaxofoon in ‘Branfold Song’, begeleid door Van Erks gestreken contrabas. Aanstekelijk ook is ‘Holler Session’, een feature voor drummer Jeroen van Olphen. Vibrafonist Rene van Astenrode vormt de middelpuntvliedende kracht die de muziek ondersteunt en waar mogelijk het voortouw neemt.
Bert van Erk na jaren van afwezigheid weer terug in Utrecht.
Verschiet
Ander repertoire klinkt er in de tweede set, die aanvangt met de compositie ‘Klaagzang’, waarin de nodige Zuid-Amerikaanse elementen zitten verstopt. Dansant is het stuk ‘Launch’ en een hommage aan de legendarische vibrafonist Milt Jackson vormt de uitvoering van het fraaie ‘Lillie’, dat in 1952 op een Blue Note album stond. In ‘Tak’ krijgt de pittige altsaxofoon van Martinez een hoofdrol en de grote Duke Ellington wordt geëerd in ‘Prelude To A Kiss’, waarin de contrabas de melodie vertolkt.
Ook in de swingende ‘Cruel Calypso’, een stuk van Martinez, vormt het spel van Van Erk de ruggengraat. Tot slot volgt een herhaling van ‘Blues fot Bells’, dat nog geïnspireerder wordt neergezet dan in het begin. We gunnen Bert van Erk Quartology nog veel mooie optredens, maar we zijn ook al erg nieuwsgierig naar een mogelijk album want je voelt dat er nog het nodige in het verschiet ligt.
