CD-RECENSIE

Vladimir Kostadinovic - Iris
bezetting: Alex Sipiagin trompet, Ben Wendel tenorsaxofoon, Joe Locke vibrafoon, Geoffrey Keezer piano, Matt Brewer contrabas, Vladimir Kostadinovic, drums. Gast: Chris Potter tenorsaxofoon
opgenomen: 5 september 2024, Samurai Hotel Recording Studio, Astoria, New York
uitgebracht: juni 2025
label: Criss Cross Jazz
aantal stukken: 7
tijdsduur: 53’16
website: vladimirkostadinovic.com - crisscrossjazz.com
door: Cyriel Pluimakers


Voor zijn nieuwe album trok de in Wenen woonachtige drummer Vladimir Kostadinovic naar New York, het Mekka van de jazz. Eerder maakte hij furore met het in 2016 op Enja verschenen ‘The Left Side of Life’, met een hoofdrol voor saxofonist Seamus Blake. Nu heeft hij een ensemble samengesteld met de crème de la crème van de New Yorkse scene.

Snoepwinkel
Op saxofoon treffen we Ben Wendel aan en op de eerste twee tracks speelt collega-saxofonist Chris Potter. De rest van de bezetting vormt ook een soort snoepwinkel: trompettist Alex Sipiagin, vibrafonist Joe Locke, pianist Geoffrey Keezer en contrabassist Matt Brewer. Vijf van de zeven composities zijn afkomstig van de leider. 

Melodisch
De opener ‘Iris’ draagt de titel van de achtjarige dochter van Kostadinovic.  Een teder nummer waarin ze ook een gedicht opdraagt aan haar vader. Tenorsaxofonist Potter schittert onmiddellijk met een ronduit explosieve solo, waarna vibrafonist Locke volgt met een melodische improvisatie die een aangename rust brengt in het geheel. Spannend is ‘The World Keeps Ending And The World Keeps Going On’, dat start met een stevig duel tussen Potter en trompettist Sipiagin. Ook nu is het Locke die met een fraaie tegenmelodie zorgt voor een passend contrast. ‘Unborn Child’ refereert aan een miskraam die de vrouw van Kostadinovic kreeg tijdens de zwangerschap van hun tweede kind. De diepe emoties hierover vinden hun weg in een uitgesproken droevige melodie. 

Hommage
Locke’s hymnische compositie ‘Is There A Heart In This House’ vormt een ode aan een preek van dominee William Barber uit 2016, die grote indruk maakte op de vibrafonist. Ronduit spiritueel van karakter is ‘Echoes In Eternity’ met subtiel spel van de blazers en de piano, gevolgd door een intense solo van contrabassist Matt Brewer. ‘Collectors Of Emotions’ wordt opgedragen aan de veel te vroeg overleden trompetgigant Roy Hargrove (1969-2018). Wendel brengt daarna op tenorsaxofoon een hommage aan Michael Brecker (1949-2007), ook al zo’n genie dat veel te vroeg heenging. 

Nog eenmaal pakt de band uitermate stevig uit in het afsluitende ‘Airigin’, zo’n klassieker die in het gehoor blijft hangen en waarin alle bandleden het beste van zichzelf laten horen. ‘Iris’ is een mooi en evenwichtig album dat eens te meer onderstreept hoe de hardbop leeft in de hoofdstad van de jazz.

Beluisteren via Spotify.