Scheepshoorn en kolengruis van Kurt Elling
CONCERTRECENSIE Kurt Elling, Lanteren Venster, Rotterdam, 7 februari 2009
beeld: Jos L. Knaepen
door: Cees van den Berg
Het is het laatste optreden in Europa voordat de band weer terugvliegt naar Amerika. Kurt Elling is op zijn gemak. Hij maakt veel grappen met zijn publiek en band. Kurt Elling is buiten een geweldige zanger ook een hele geestige vent.
Kurt Elling trad in Rotterdam op met het trio van pianist Lawrence Hobgood (beeldarchief)
Zijn stem staat hard en strak in de mix. Elling heeft het stemgeluid van een goed onderhouden en glimmend gepoetste scheepshoorn met een vette rand gitzwarte kolengruis. Zijn articulatie is kristal helder en zijn timing onnavolgbaar. Elling weet waar hij mee bezig is en is elke seconde in controle.
De Amerikaanse zanger liet zich in Rotterdam begeleiden door het trio van pianist Laurence Hobgood. Meer heeft Elling niet nodig. Met Hobgood werkt Elling al meer dan vijftien jaar samen. Elling merkt halverwege het concert droogjes op dat hij laatst ontdekte dat er wel iets van chemie is tussen hen beide.
Slagwerker Ulysses Owens heeft zijn sporen al ruim verdiend. De hele avond houdt hij zijn broodmeester in de gaten en laat geen kans onbenut om Elling op de voet te volgen. Het speelplezier straalt van Owens af. Als Elling solo een scat inzet volgt Owens met zijn handen trommelend op de trommels en versterkt en accentueert elke lettergreep en elke noot van Elling. Beheersing en rauwheid zoeken elkaar op en stoten elkaar af.
Vreemd genoeg heeft bassist Clark Sommers dezelfde hoekige speelstijl als Owens maar wordt het nergens stroef. Integendeel, de smooth stijl van Elling en ook voor een deel die van Hobgood kunnen zeker wat tegengas gebruiken.
Pianist Hobgood heeft twee stijlen; zijn linkerhand en zijn rechterhand. Zijn solo’s blinken niet uit in snelheid of ander technisch vermaak maar in eenvoud. Zo lijkt het tenminste. Maar zijn spel is allesbehalve eenvoudig. Dat zit ‘m in de keuze van zijn tonen en akkoorden en van alles wat hij niet speelt. De luisteraar vult het zelf in.
Kurt Elling backstage en in de fotostudio van Jos L. Knapen. Pianist Lawrence Hobgood (beeldarchief)
Elling en de band hebben het naar de zin. De zanger vertelt verhalen en soms wordt er zelfs duidelijk hoorbaar overlegd over het volgende te spelen stuk, merendeels afkomstig van het in 2007 uitgebrachte album Nightmoves. Aangevuld met stukken als Steppin’ Out van Joe Jackson, Weather Reports Dream Clock en Tumbleweed van Michael Brecker.
Kurt Elling heeft zeven Grammy nominaties achter zijn naam en is misschien wel de meest creatieve jazzzanger van het laatste decennium. Toch verkoopt hij een zaal als De Lantaren Venster niet helemaal uit. Dat zou je een schande kunnen noemen. Hopelijk ligt een grote doorbraak in het verschiet en is zijn volgende Europese tour tot aan de nok toe uitverkocht.
