CD-RECENSIE

Bruno Vansina Orchestra - Blauw Kou
Bezetting: Bruno Vansina saxofoon; Malik Mezzadri fluit; Benjamin Sauzereau gitaar; Wajdi Riahi piano; Louise van den Heuvel bas; Falk Schrauwen en Kobe Proesmans percussie; Sep François percussie, vibrafoon, marimba; Eli Gouleme drums, percussie; Jeroen Baert viool; Yumika Lecluyze viool; Karel Coninx altviool; Seraphine Stragier cello; Tim Vandenbergh contrabas
opgenomen: 2 & 3 september 2023, de Bijloke, Gent
uitgebracht: 14 juni 2024
label: VAN
aantal stukken: 8
tijdsduur: 71’12
website: brunovansina.bandcamp.com
door: Georges Tonla Briquet


Saxofonist Bruno Vansina werpt zich meer en meer op als componist voor bijzondere projecten en grote bezettingen. Na een ode aan Martin Denny met zijn Orchestra Exotica volgt een tweede album van het Bruno Vansina Orchestra. Magistraal en imponerend over heel de lijn.

Orkest
In tijden van penurie waarin cd’s zogenaamd niet meer verkopen en optredens steeds schaarser worden voor wie niet mee surft op hippe stromingen, brengt Bruno Vansina een album uit met een veertienkoppig orkest. Er duiken weliswaar een aantal gekende namen op waaronder de Franse fluitist Malik Mezzadri aka Magic Malik die de meest internationale reputatie heeft. Verder noteren we nog onder meer opkomende sterpianist Wajdi Riahi, gitarist en sfeerschepper ‘par excellence’ Benjamin Sauzereau en bassist Louise van den Heuvel die met het debuut van haar Sonic Hug volop in de kijker staat. Toch heeft de opzet weg van een kamikaze stunt.

Daar waar ‘Morning Forest aka Nose Up Bottom Down’ eerder aanleunde bij het werk van iemand als David Axelrod merken we bij dit tweede hoofdstuk een verschuiving naar Vansina zijn fascinatie voor de exotica-stroming met pioniers als Martin Denny en Arthur Lyman. De kleurrijke hoes in blauwe en gele tinten duidt alvast op een vrolijk en exotisch decor.

De tien minutenlange openingstrack ‘Blauw Kou’ dompelt de luisteraar aanvankelijk onder in een nevelig sciencefiction decor met lichte fluit- en saxofoontinten. Langzaam lijkt iedereen te verdwijnen in een verre nebula begeleid door strijkers. De woordeloze zang en percussie zoals we die kennen uit de soundtracks van Eleni Karaindrou verlenen het geheel uiteindelijk een cinematografisch volume. Indrukwekkende introductie. Het daaropvolgende ‘Remain In The Night’, ingekleurd met vibrafoon en conga’s leunt aan bij de sound van Orchestra Exotica met extra Noord-Afrikaanse schakeringen en jazzinvloeden.

Vogels
‘Nose Up aka Moring Forest’ is door de titel een directe referentie naar het debuutalbum. Hier zorgt pianist Riahi voor de preambule waarna alles richting tangoland zwenkt. Gefluit en gitaar introduceren onverwachte exotische elementen. Sterk hoe het orkest van continent wisselt zonder radicale stijlbreuk. Nog meer vogelgeluiden en Martin Denny verwijzingen in ‘Inaughuration’ tot er dan toch een eerste abrupt schisma plaatsheeft en de gitaar als stoorzender optreedt. Een scenario dat ze enkele malen herhalen in hetzelfde nummer. Vansina’s activiteiten bij Flat Earth Society en zijn waardering voor Frank Zappa zijn hier niet vreemd aan. Strijkers, wat gefluit en exotica accenten geven perfect de sfeer weer van ‘Ik Slaap’. Helemaal in contrast hiermee is het turbulente ‘Crash Proef’.

Eindigen doen ze met het relaxte ‘Sleep Cheap’ en ‘Stratocluster’ waarin jazzidiomen gekoppeld worden aan een retro gitaarsound. Opnieuw door de titel een rechtstreekse link met Vansina zijn verleden, namelijk de gelijknamige cd van zijn kwintet met vibrafonist Steve Nelson.

‘Blauw Kou’ is een grandioze manier van Vansina om zijn eigen oeuvre annex diverse invloeden te archiveren en daarbij de nodige onderlinge koppelingen in te lassen.

Beluisteren via Spotify, inloggen noodzakelijk.