CD-RECENSIE

Tineke Postma – Aria
bezetting: Tineke Postma alt- en sopraansaxofoon; Ben Monder gitaar; Robert Landfermann contrabas; Tristan Renfrow drums
opgenomen: 11 en 12 april 2022, Fattoria Musica, Osnabrück
uitgebracht: 5 mei 2023
label: Edition Records
aantal stukken: 11
tijdsduur: 54’32
website: tinekepostma.com - editionrecords.com 
door: Georges Tonla Briquet



Tineke Postma op de klassieke toer met strijkers of de weg op naar third stream? Vergeet het maar. ‘Aria’ is zowat haar meest avontuurlijke release waarin ze op zoek gaat naar diverse doorgedreven combinaties en haar eigen kunnen tot het uiterste drijft.

Saxofoniste Tineke Postma heeft ondertussen een heel parcours afgelegd. Rode draad was meestal een sterke aandacht voor melodie en krachtige improvisatiemomenten. Met ‘Aria’ diept ze dit alles verder uit maar voegt er een extra meerwaarde aan toe door in enkele stukken te experimenteren met ademhaling en ruimte. Het verleent deze opname een inzicht in een onderscheiden kant van haar persoonlijkheid. Een en ander vloeit voort uit haar compositie-opdracht van het Bimhuis in 2021.

In operamiddens zijn aria’s natuurlijk de gedroomde, of gevreesde, passages voor de uitvoerders om zich solo in de kijker te zingen. Zover drijft Postma het niet. ‘Aria’ is het album van een hecht spelend kwartet, ook al is dit het debuut van deze vier. Met gitarist Ben Monder, contrabassist Robert Landfermann en drummer Tristan Renfrow koos ze muzikanten die zelf in het verleden zowel melodie als experiment combineerden of apart uitdiepten. 

Overeenkomst met de klassieke aria’s is het juist aanwenden van de ademhaling en de minutieuze timing hierbij. Als saxofoniste beseft Postma het belang hiervan opperbest. Een eerste aanduiding van waar de vier naartoe willen, stelt het kwartet duidelijk in het openingsstuk ‘Sankalpa’ met de nodige intervallen en tempowissels. Het is een uitzetten van herkenningsbakens waaraan continu vernieuwde betekenissen gegeven worden. Een hint van de zoektocht naar potentieel met Postma en Monder in de rol van trashy stoorzenders. 

Dit scenario werken ze uit op diverse manieren. Nu eens primeert een - rustige - melodielijn zoals in ‘Frede’, ‘Still Another Day’, ‘Idyll For Ellemis’, ‘Leaning Into The Afternoon’ en ‘Loft’ en in ‘Mysterious Duty’ worden daar nog eens onverwachte arabesken aan toegevoegd. Dan weer is het een meer experimentele aanzet die soms ver doorgedreven wordt, zoals te beluisteren valt in ‘The Sky Is Everywhere’, ‘Lion’s Roar’, ‘Vibe Shift’ en ‘Hymn For Hestia’.

‘Aria’ ligt in het verlengde van wat voorafging maar Tineke Postma bewijst vooral dat ze de durf en technische vaardigheden bezit om haar eigen grenzen telkens net wat verder te verleggen. Dat ze daarbij afwisselt tussen alt- en sopraansaxofoon is een extra troef. Ze haalt bovendien het beste naar boven bij haar medemuzikanten. Vooral Ben Monder schittert zoals we hem meer willen horen. Het album is verpakt in een prachtige openvouwbare digipack hoes met een collage van visueel artiest Johanna von Olderhausen.


Tineke Postma presenteert haar cd in Bimhuis Amsterdam (19/05), Paradox Tilburg (20/05), De Doelen Rotterdam (26/05) en De Bijloke in Gent (28/05).

• Beluister dit album via Bandcamp.
  
  
  

Beluisteren via Spotify, inloggen noodzakelijk.