CD-RECENSIE 

Mark Turner – Return from the Stars
bezetting: Mark Turner tenorsaxofoon, Jason Palmer trompet, Joe Martin contrabass, Jonathan Pinson drums
opgenomen: november 2019, Sear Sound Studio, New York 
uitgebracht: 25 maart 2022
label: ECM 
aantal stukken: 8
tijdsduur: 64’50
website: ecmrecords.com - challengerecords.com
door: Cyriel Pluimakers



Mark Turner is misschien wel de meest invloedrijke saxofonist van de afgelopen decennia. Zijn enigszins intellectuele stijl wordt wereldwijd door talloze conservatoriumstudenten gekopieerd. In het spel van Turner ligt het accent niet op toonvorming of vingervlugge techniek, maar op een zorgvuldige notenkeuze binnen een muzikaal verhaal vol onverwachte sprongen en wendingen. Het gerucht gaat dat hij de enige blazer is waarvoor de mateloos populaire Joshua Redman benauwd is.

Vrijheid
Zijn nieuwe album ‘Return from the Stars’ voor ECM is min of meer een vervolg op de uit 2014 daterende productie ‘Lathe of Heaven’. Dit keer horen we Jason Palmer in plaats van Avishai Cohen op trompet en bevindt zich Jonathan Pinson achter het drumstel en niet Macus Gilmore. Het kwartet opereert zonder piano of gitaar en dat geeft de musici veel vrijheid. De titel verwijst naar de gelijknamige dystopische sciencefiction roman van Stanislaw Lem. De muziek klinkt door de afwezigheid van akkoordeninstrumenten bijzonder open. Trompettist Palmer volgt moeiteloos de complexe lijnen van de leider en speelt uitdagender dan Cohen op het vorige album. Rots in de branding is contrabassist Joe Martin, die met zijn subtiele timing de touwtjes bij elkaar houdt, in innige samenspraak met drummer Pinson. 

Waarschuwing
De verwijzing naar het boek van Lem geeft aan dat de productie bepaald niet over rozengeur en maneschijn gaat. Titels als ‘Terminus’, ‘It’s Not Allright With Me’, ‘Waste Land’ en ‘Unacceptable’ klinken als een waarschuwing. Iets wat je ook overduidelijk in de muziek kunt terughoren: voor Turner is het in de huidige wereld vijf-voor-twaalf. Sommige composities ontsnappen aan de pessimistische sfeer, zoals het Caribisch klinkende ‘Bridgetown’ of het Afrikaans klinkende ‘Nigeria II’ met zijn dansende karakter waarin we trompettist Palmer horen excelleren. Een fraai moment dat tevens de aanzet vormt voor een grenzen doorbrekende improvisatie van Turner.

Tijdsdocument
Eenzaam klinkt de tenorsaxofoon van de leider in het schurende ’Waste Land’ en licht tegendraads en bijna aarzelend in ‘Unacceptable’. Gaat het hier over de vele rampen die de wereld momenteel bedreigen? Rock- en jazzritmes komen tot slot bij elkaar in het spannende ‘Lincoln Heights’. Zelden klonk een instrumentale productie meer als een tijdsdocument dan Turner’s ‘Return from the Stars’, een meesterstuk met een rouwrandje.


 

Beluisteren via Spotify, inloggen noodzakelijk.

Lincoln Heights.