CD-RECENSIE

Ohad Talmor Trio – Mise En Place
bezetting: Ohad Talmor tenorsaxofoon; Miles Okazaki gitaar; Dan Weiss drums
opgenomen: 8 januari 2020
uitgebracht: 15 oktober 2021
label: Intakt
aantal stukken: 9
tijdsduur: 50’23
website: ohadtalmor.com - intaktrec.ch
door: Georges Tonla Briquet



De verschillende betekenissen van de Franse uitdrukking ‘mise en place’ passen perfect bij deze nieuwe cd van Ohad Talmor. Alle puzzelstukjes uit de biografie van de tenorsaxofonist vallen op hun plaats.

Ohad Talmor is een wereldburger in de brede zin van het woord. De man heeft namelijk liefst drie internationale paspoorten (Amerikaans, Zwitsers, Israëlisch). Momenteel is zijn uitvalsbasis Brooklyn. Voor dit trio viel Talmor zijn keuze op gitarist Miles Okazaki die al werkte met Steve Coleman, Jane Monheit en John Zorn, en drummer Dan Weiss, onder meer bekend van Craig Taborn, David Binney en Jozef Dumoulin. Twee muzikanten die graag over muurtjes heen kijken en luisteren en ook deel uitmaken van Talmor zijn Newsreel Sextet. 

Als leidraad voor ‘Mise En Place’ kozen ze de volgende theorie: “To really listen, to really improvise-to always be in the moment with the music”. Niets wereldschokkends maar hun werkwijze is wel doeltreffend. Dat de opname gebeurde net na een Europese tournee zegt veel. Ze hadden dan ook slechts enkele uren nodig om alles in te blikken. Meer live dan dit kan haast niet. 

De voorbereiding (mise en place) op dat gebied klopt dus. Muzikaal technisch is er betreffende de timing van het trio evenmin een naald tussen te krijgen, ook al gaan de heren hierbij weinig uitdagingen uit de weg. Weiss zijn fascinatie voor ritmen uit de klassieke Indische muziek komt goed van pas. Onder zijn stimulans ging Talmor trouwens de kunst van de bansuri-fluit oefenen terwijl Okazaki indertijd werk van Thelonious Monk opnam, solo en met duidelijke invloeden uit dezelfde percussieve hoek. Stimulerende uitwerkingen die onderliggend aanwezig zijn in de patronen die ze hier samen uittekenen.

Andere accenten werden ontleend aan het trio van Paul Motian met Joe Lovano en Bill Frisell. Hierdoor ruimt de technische benadering plaats voor meer open en vloeiende passages. En dan zijn er nog de onverbloemde verwijzingen naar John Coltrane van wie hier ‘Wise One’ en ‘After The Rain’ op de setlist staan. Twee ballads die op beheerste wijze uitgerold worden. 

Techniek, concept en gevoel vullen elkaar aan door middel van asymmetrische en rafelige uitvallen enerzijds en funky grooves en expressieve ideeën anderzijds. Het wordt aftellen naar de volgende tournee met hopelijk enkele stopplaatsen in onze contreien.

• Beluister enkele nummers van dit album via Bandcamp.