CD-RECENSIE

Dre Pallemaerts Seva - Winter
bezetting: Dre Pallemaerts drums, synthesizer; Clemens Van Der Feen contrabas; Sebastian Gille saxofoon; Pablo Held piano
opgenomen: oktober 2018, Fattoria Musica
uitgebracht: 16 maart 2020
label: 52 creations
aantal stukken: 11
tijdsduur: 58’45
website: drepallemaerts.com - 52creations.com
door: Georges Tonla Briquet



Hij behoort weliswaar tot een oudere generatie maar bij de jongeren is drummer Dre Pallemaerts een boegbeeld van inspiratie. Nochtans geen hippe mutantenjazz op zijn nieuwste cd ‘Winter’, wel een sterke band met het verleden.

Zesenvijftig is hij ondertussen. Stilzitten of op zijn lauweren rusten was er nooit bij. Dre Pallemaerts kan na al die tijd een indrukwekkend cv voorleggen. Gedurende jaren was hij de sidekick van Toots Thielemans, hij haalde talrijke (inter)nationale onderscheidingen binnen, geeft les in Parijs en heeft een eigen label, 52creations.

Met ‘Winter’ brengt hij nog eens een opname onder zijn naam uit. Titel en natuurlandschap in witgrijze tinten doen onvermijdelijk denken aan ECM. Het negen minutenlange ‘Goodbye’ sluit inderdaad aan bij een welbepaalde lyrische stroming van het label, net als ‘The Maestro (For Toots’). Hier waagt Pallemaerts zich op het zo geliefde domein van Toots Thielemans, ergens between 'a smile and a tear'. In het verlengde van dit alles is er tevens een intimistische versie van Joni Mitchell haar ‘Roses Blue’. Maar net als de catalogus van ECM veel verder reikt dan de Scandinavian touch bevat ook ‘Winter’ heel wat meer. 

Openingstrack ‘Blues For Paul’ is gebaseerd op een repetitief motiefje dat je niet meer loslaat. Een heuse oorwurm gebaseerd op de combinatie saxofoon en drums. Pianist Pablo Held introduceert omzichtig enkele nieuwe ideeën. Meteen een sterk voorbeeld van hoe het kwartet op elkaar afgestemd is en musiceert in het teken van de groep. Eenzelfde repetitieve formule duikt op in ‘Cezar’ , deze keer met vooral Sebastian Gille’s saxofoon die voor verschillende invalshoeken zorgt. ‘Jazz@Home’ is dan weer een staaltje van sax en swing, verwijzend naar de huiskamerconcerten die elk jaar plaatshebben in Mechelen tijdens het gelijknamig festival. Nog meer swing krijgen we te horen in ‘Cherry Blue’, zij het deze keer met lichte bop-accenten aan de hand van saxofoon- en pianosolo’s. Zelfs bassist Clemens Van Der Feen en Pallemaerts plaatsen mede enkele korte accenten. 

‘Winter’ is bovenal een zeer persoonlijk album boordevol referenties naar Pallemaerts zijn leefwereld. Er zijn de omzichtige connecties naar de Oosterse filosofie die hem nauw aan het hart ligt (‘Lord Ganesha’, ‘Vairaga’) en met het reeds eerder vernoemde ‘Cezar’ en ‘Remi & Lowie’ verwijst hij naar zijn kroost. Dat hij altijd een fan was van The Beatles (zeker Paul McCartney) illustreert hij via een toch wel aparte jazzversie van ‘Eleanor Rugby’. Pallemaerts weet duidelijk als geen ander jazz, pop, swing en bop organisch in elkaar te laten overglijden.

Beluister dit album via Spotify (inloggen noodzakelijk)