CD-RECENSIE 

Joey Baron, Bram De Looze & Robin Verheyen - MiXMONK
bezetting: Rob Verheyen tenor- en sopraansaxofoon, Bram De Looze piano, Joey Baron drums
opgenomen: 5 en 6 oktober 2018, MotorMusic Studios, Mechelen
uitgebracht: maart 2019
label: Universal
aantal stukken: 10
tijdsduur: 52’39
website: robinverheyen.be - bramdelooze.be -  universalmusic.nl
door: Cyriel Pluimakers



Saxofonist Robin Verheyen en pianist Bram de Looze behoren tot de top van de Belgische jazzscene. Voor hun net verschenen hommage aan de grote vernieuwer Thelonious Monk (1917-1982) werken ze samen met de Amerikaanse drummer Joey Baron. Iemand die het slagwerk eigenhandig heeft vernieuwd en bij wie elke tik op klap een statement is.

Monk
De cd bestaat voor de helft uit bekende stukken van Monk als ‘Oska T’, ‘Boo Boo’s Birthday’, Monk’s Mood’, ‘Ugly Beauty’ en ‘Bye-Ya’. Het trio doet recht aan de oorspronkelijke bedoelingen van de componist in hun enigszins rafelige uitvoeringen. Het rauwe saxofoongeluid van Verheyen past naadloos binnen de weerbarstige context van Monk’s brokkelige melodieën. Ook De Looze heeft zich goed verdiept in deze muzikale materie en klinkt als een oprechte exponent van de grootmeester. Baron vormt de basis van het trio, met zijn alerte begeleiding en adembenemende solowerk.

Eigen stukken
Bijzonder is dat de twee Belgen gezorgd hebben voor vijf eigen werken die perfect aansluiten bij de sfeer van Monk’s stukken. In het tedere ‘Fifty Fifty’ tast het trio elkaar voorzichtig af, met veel ruimte voor Verheyen. Steviger is het titelnummer ‘MixMonk’, met percussief pianowerk, een hartstochtelijke tenorsaxofoon en opzwepend slagwerk. De Looze draagt ‘Mind Mirror’ bij, een thema met veel herhalingen en een glansrol voor Verheyen op sopraansaxofoon. Dit instrument staat ook centraal in diens composities ‘The Flood’ en ‘Dance’, stukken vol onverwachte stiltes die veel ruimte geven aan de verbeelding van de luisteraar.

Goede smaak
Het getuigt van bijzonder goede smaak dat de drie topmusici niet alles dicht spelen: net zoals in de muziek van Monk gaat het om de kwaliteit van de architectuur. Met minimale middelen wordt een schitterend muzikaal bouwwerk neergezet. De Looze laat Monk’s ‘Ugly Beauty’ met spaarzame noten bijna sterven in schoonheid. De opwindende en feestelijke interpretatie van ‘Bye-Ya’ vormt hiermee een opvallend contrast, met een glansrol voor de juichende sopraansaxofoon van Verheyen. Het passende einde van een meer dan geslaagde productie, die internationaal zomaar een van de beste albums van 2019 zou kunnen zijn.

Beluister dit album via Spotify (inloggen noodzakelijk)

Dance, uitgevoerd tijdens Jazz Middelheim 2018