Music Meeting brengt experimentele wereld samen
CONCERTRECENSIE. Festival Music Meeting, Nijmegen. Gezien: 4 en 5 juni 2017
beeld: Rijno Boon, Steven Trooster, Gerard Verschooten
door: Ron Holman
‘Bram Stadhouders schuwt het experiment niet’. Zo wordt de gitarist met gevoel voor understatement op de laatste dag van festival Music Meeting aangekondigd. Stadhouders treedt op met een immens vooroorlogs dansorgel dat werd gebruikt als een soort voorloper van de jukebox en nu door de Tilburger middels zijn gitaar midi wordt aangestuurd. Een bijzonder concert dat prima binnen het thema van Music Meeting 2017 past: experimentele muziek uit alle delen van de wereld en dus ook gewoon uit Nederland.
Ben Williams, Brian Blade en Bram Stadhouders met orgel traden in Nijmegen op tijdens Music Meeting.
Zo speelt het Colombiaanse trio Los Pirañas een mix van cumbia, salsa en merengue. Met behulp van een sterk vervormde gitaar, resulteert dat uiteindelijk in een soort psychedelische latin-rock. Aanstekelijk om op te dansen, en dat geldt voor het merendeel van de acts die op het Mondo-podium in de buitenlucht geprogrammeerd staan. Muzikaal wat minder interessant, maar daar staat tegenover dat in de Apollo-tent acts optreden die een stuk verder gaan.
Verstild
Brian Blade, die zijn faam als drummer vergaarde bij Chick Corea, Wayne Shorter en Danilo Perez, treedt op met zijn ‘Mama Rosa’-band, genoemd naar het gelijknamige album uit 2009. Daarop presenteert hij zich als singer-songwriter met een voorliefde voor de broeierige rootsy muziekstijlen uit de zuidelijke staten van de VS. De muziek blijft altijd kalm, sereen en melancholiek, hoewel er soms uit de slof geschoten wordt door de veelzijdige (slide-) gitarist Goffrey Moore die mooie klanken uit zijn gitaar haalt. Ook drummer Steve Nistor vult de verstilde muziek heel sierlijk op. Petje af, want je zal maar achter het drumstel zitten in de band van een van de meest gevraagde slagwerkers wereldwijd.
Gitarist Eblis Alvarez van Los Pirañas. Ben Williams met o.a. saxofonist Marcus Strickland. Brian Blade's Mama Rosa met o.a. zangeres Kelly Jones.
Uit de jazzhoek komt ook de 32-jarige bassist Ben Williams die met zijn band Sound Effect optreedt. Net als Blade heeft Williams een volle agenda waarin grootheden zoals Pat Metheny om zijn gunsten vragen. In 2009 won hij de Thelonious Monk International Bass Competitie en sindsdien gaat het hem voor de wind. In 2015 kwam het goed ontvangen tweede album ‘Coming of Age’ uit met saxofonist Marcus Strickland, die hier ook aanwezig is.
Nirvana
Het openingsnummer ‘Fly or Die’ is een compositie van Pharrell Williams die dat met zijn N.E.R.D-project opnam, maar hier door bassist Williams en kompanen tot een bijna onherkenbaar jazzarrangement is verwerkt. Dat doet Williams ook met ‘Smells Like Teen Spirit’ van Nirvana dat is verweven in een sprankelende contrabassolo. De basgitaar hanteert Williams voor de funky jazz-rock.
Blade en Williams kan je moeilijk scharen onder de kop ‘crowd-pleasers’. De van oorsprong Griekse accordeoniste en zangeres Magda Giannikou betrekt haar publiek op aanstekelijke wijze bij haar optreden, niet in de laatste plaats vanwege haar aandoenlijke Engels waarin haar Griekse roots terug te horen zijn, hoewel ze al jaren vanuit de VS opereert. In 2003 begon ze te studeren aan het Berklee College of Music en kwam daar in contact met Snarky Puppy. In haar ensemble Banda Magda smeedt ze samba, Franse chanson en Griekse volksdeuntjes tot een vrolijk geheel maar wel voorzien van een hoog muzikaal gehalte. Dat kan ook niet anders met drie Snarky Puppy’s in de band. 
De Griekse Magda Giannikou met Michael League van Snarky Puppy. Bram Stadhouders en zijn Big Barrel Organ. De Italiaanse gitarist Paolo Angeli.
Afwijkend
Het project van Bram Stadhouders met zijn midi-gestuurde dancehall orgel doet enigszins denken aan Pat Metheny’s Orchestrion-project uit 2010 waarbij alle instrumenten via de midi-console worden aangestuurd. Interessant, maar te weinig boeiend voor een heel album. Dat geldt ook voor Stadhouders waar een herkenbare melodie ontbrak om de aandacht lang vast te houden.
De Italiaan Paolo Angeli heeft eveneens een bijzondere interesse voor afwijkende gitaren. Angeli trad solo op met een geprepareerde Sardinese gitaar die als percussie-instrument, viool en bariton kan worden gebruikt. Met behulp van een loopstation zorgt hij voor een indrukwekkend concert dat verstilde momenten in zich heeft maar soms ook groots en bombastisch klinkt. Het is spectaculair te zien hoe Angeli al die verschillende geluiden uit die ‘gitaar’ haalt, al dan niet met behulp van een strijkstok.
Fijne neus
Music Meeting 2017 mag zeker geslaagd worden genoemd. Zoals elk jaar treden er acts op die nauwelijks op andere festivals te zien zijn. De organisatie heeft een fijne neus voor bijzondere muzikanten en zorgt ervoor dat iedere smaak een passende invulling krijgt. Traditioneel is dat veel muziek uit Afrika en Latijns-Amerika, met bands die het experiment niet uit de weg gaan.
