David Murray en Saul Williams: unieke mix van jazz en slam poetry
CONCERTRECENSIE. David Murray Infinity Quartet & Saul Williams, De Doelen R'dam, 27 juli
beeld: Karen van Gilst
door: Cyriel Pluimakers
Van alle levende tenorsaxofonisten is David Murray (1955) een van de meest avontuurlijke. Niet alleen beschikt hij over een prachtig geluid met veel emotie, ook in zijn opvatting over improviseren is hij volstrekt uniek. Geen saaie akkoordenschema’s, maar een intuïtieve aanpak die nog het meest aan de beste freejazz doet herinneren, met uitstapjes naar de gospel en de soul.
David Murray, contrabassist Jaribu Shahid en slam poet Saul Williams in het kader van Rotterdam Unlimited Viert De Stad in de foyer van De Doelen.
Informeel
Met zijn Infinity Quartet en slam poet Paul Williams geeft hij een optreden in het kader van ‘Rotterdam Unlimited Viert De Stad’, een initiatief in het kader van 70 jaar wederopbouw. Murray’s ensemble kent een topbezetting met pianist Orrin Evans, contrabassist Jaribu Shahid en drummer Nasheet Waits. Het podium is opgesteld in de nogal sfeerloze grote foyer van De Doelen. Iets meer aankleding was zeker wenselijk geweest. Ook de akoestiek is problematisch, met geluid dat flink in de holle ruimte na echoot en voor een belangrijk deel in de hoogte verdwijnt. Waarom staat dit concert niet in een van de fraaie en comfortabele zalen van het complex?
De deuren van De Doelen staan wijd open, de entree is gratis en de sfeer is die van een inloopconcert. Veel publiek van de Rotterdamse jazzscene en andere cultureel geïnteresseerden weten de weg te vinden, daarnaast lopen er reportageploegen rond en de opvallende crew van Rotterdam Unlimited. Het concert krijgt daardoor een bewust informeel karakter en opvallend is dat het binnenstromende publiek blijft zitten en niet wegloopt zoals bij het gemiddelde concert op North Sea Jazz. 
Murray's Infinity Quartet met pianist Orrin Evans, drummer Nasheet Waits, Jaribu Shahid en Saul Williams.
Bewogen
Murray en Williams houden de aandacht gevangen en betrekken het publiek in hun performance. De sociaal bewogen teksten worden beurtelings voorgedragen, gerapt en gezongen. Op tenorsaxofoon en basklarinet voorziet Murray de inhoudelijke boodschap van een passend muzikaal antwoord. Zijn wijde en organische vibrato mengt naadloos met de prachtige dictie van Williams. De superenergieke ritmesectie drijft beide solisten tot grote hoogte. Opvallend is het smaakvolle en ritmisch sterke pianospel van Orrin Evans, die ook als solist duidelijk uit de verf komt.
Williams laat de traditie van LeRoi Jones, Ted Joans, Gill Scott-Heron en Jayne Cortez herleven, de grote zwarte beat poets van weleer. Een stijl die allesbehalve gedateerd is en met deze dichter een nieuw leven krijgt. Improviserend weet hij de gebruikelijke clichés van spoken word te omzeilen en vormt hij een van de meest boeiende exponenten van de hedendaagse urban culture.
Aan het slot van het concert put Murray zich op zijn tenorsaxofoon uit in een uitgebreide demonstratie van forse uithalen in het hoge register en circular breathing. Williams laat horen dat virtuoos met woorden improviseren minstens net zo muzikaal kan zijn. Kunst die recht uit het hart komt, niet aangeleerd is en niet in een hokje past. Een concert dat helaas na ongeveer vijf kwartier ophoudt, maar nog uren door had kunnen gaan.
Dit concert vormde een onderdeel van Rotterdam Unlimited Viert De Stad, dat tot en met 29 juli op verschillende locaties in de stad gehouden wordt.
