CD-RECENSIE

Carla Bley, Andy Sheppard, Steve Swallow – Anando el Tiempo
bezetting: Carla Bley piano, Andy Sheppard sopraan- en tenorsaxofoon, Steve Swallow elektrische bas
opgenomen: november 2015, Lugano
uitgebracht: mei 2016
label: ECM
aantal stukken: 5
tijdsduur: 47’21
website: www.challengerecords.com
door: Cyriel Pluimakers



Pianiste Carla Bley vierde begin mei haar tachtigste verjaardag, een moment dat ongeveer samenviel met de uitgave van haar nieuwe cd ‘Andando el Tiempo’, een productie die ze maakte met saxofonist Andy Sheppard en bassist Steve Swallow. Het is de derde uitgave van deze triobezetting, waarmee Bley jazzy kamermuziek speelt. Een activiteit naast haar al jarenlang bestaande orkest.

Een driedelige suite, opgedragen aan een verslaafde vriend, vormt het begin van deze nieuwe ECM-uitgave. Het eerste deel, het tango-achtige ‘Sin Fin’, is een verklanking van het problematische afkicken: allesbehalve gemakkelijk voelende muziek, waarbij achter de elegante hoofdmelodie een sinistere wereld schuilgaat. De tegenstrijdigheden in het hoofd van de verslaafde patiënt worden op ongeëvenaarde wijze neergezet, met een hoofdrol voor het zacht schurende spel van tenorsaxofonist Sheppard.  

‘Potación de Guaya’ vormt het middendeel van de suite en is een uitdrukking van de wanhoop van verslaafden van over de hele wereld. Sheppard speelt hier een weemoedige improvisatie op sopraansaxofoon, vol wanhoop en verdriet. In ‘Camino al Volver’, het derde en laatste deel, gloort er weer licht aan de horizon: de ex-verslaafde is opgekrabbeld en leidt weer een normaal en gezond leven. Sheppard speelt een optimistisch klinkende solo op tenorsaxofoon en de baslijnen van Steve Swallow stuwen de muziek omhoog. 

‘Saints Alivel’, het vierde stuk, verwijst naar een uitdrukking gebruikt door oudere dames die ’s avonds gezellig met elkaar op de veranda zitten te roddelen. Een hoofdrol is weggelegd voor de fantastisch solerende Steve Swallow, die zijn elektrische bas bespeelt als een gitaar. Sheppard zet het gesprek voort op zijn tenorsaxofoon, met een melodische solo vol fraaie uitweidingen. Bley begeleidt en geeft voortdurend subtiele duwtjes en plaagstootjes onder de improvisaties van de twee hoofdrolspelers.

Afsluiter vormt de mooie compositie ‘Nakes Bridges / Diving Brides’, die verwijst naar het gedicht ‘Peking Window’ van Paul Haines. Bley schreef het stuk ter gelegenheid van de 21ste verjaardag van het EFG London Jazz Festival. De muziek bevat verwijzingen naar de klassieke muziek van Felix Mendelssohn (1809-1847) en vormt een huwelijkscadeau voor Sheppard en zijn bruid Sara. Het bijzondere is dat de muziek ook hier weer een rafelig randje kent, een dubbele bodem zoals Carla Bley die alleen kan bedenken.


Carla Bley, Andy Sheppard en Steve Swallow spelen op 15 juli in Bimhuis, Amsterdam



 

Carla Bley, New York

Carla Bley Trio - Andando El Tiempo 
New Morning, Parijs, 21 oktober 2015