Jeroen van Vliet poëtisch pianist zonder weerga
CONCERTRECENSIE. Jeroen van Vliet: solo & Moon Trio, Concertzaal Tilburg, 9 januari
beeld: Liesbeth Keder
door: Erno Elsinga
Betoverend, indringend en emotioneel zijn slechts enkele superlatieven die je op het soloconcert van pianist Jeroen van Vliet los kunt laten. Kosmisch is er nog zo een, maar dan praat je al over het Moon Trio waarmee Van Vliet in de Tilburgse Concertzaal zijn dubbelconcert voltooide.
Jeroen van Vliet gaf een soloconcert en trad op met zijn nieuwe Moon Trio.
Solo
Met flamboyante melodielijnen en een fabelachtige aanslag pakte Van Vliet de concertzaal moeiteloos in. Met composities van een onderscheidend verhalende soort waarbij in de uitvoering geen enkele toon verwaarloosd wordt, weet Van Vliet zowel op plaat als live te raken. Meervoudig gespeelde melodielijnen, tot in detail uitgewerkt, vertolken dialogen uiteenlopend van betoverend dromerig tot tumultueus expressief. Een heldere tendens scheppend in een verhaal waarin avontuur, verdriet, stilte, verlangen, liefde of vertwijfeling geloofwaardig tot zijn recht komen dankzij behoedzaam gekleurde akkoorden en dynamische opgebouwde melodielijnen voorzien van talrijke accenten. Zelfs een stuk opgebouwd uit één toon bestaat bij Van Vliet uit verschillende dimensies. De indringende en emotionele wijze waarop Van Vliet zijn solocomposities tot leven brengt maken hem tot een poëtisch pianist die in Nederland zijn gelijke niet kent.
Moon Trio
Het kosmische Moon Trio tapte met aansluitende titels als ‘Earthtime’, ‘Ozone’, Use My Time’ en ‘Spider’ uit een met filmische thema’s gevuld vat waarin ruimtelijke, futuristische klankvelden de sfeer van Van Vliets nieuwe ensemble bepalen. Enigszins schuchter uit de startblokken met een onwennige Mark Schilders achter de drums en Cord Heineking op bas en elektronica, kwam er allengs meer structuur in de veelal fragmentarisch opgebouwde werken waarin Van Vliet de Steinway regelmatig manipuleerde met door hem aangestuurde computereffecten.
Met eenvoudige melodieuze thema’s dwarrelend door verstilde passages of grillige kolossale klankstromingen, werd Van Vliets pianospel onderhevig aan de compositorische zoektocht naar mystieke sfeerbeelden. Meer experiment en vooral meer inventieve interactie tussen de musici kan de dooltocht over het glooiende maanlandschap nog levendiger maken.
Jeroen van Vliet bracht twee soloalbums uit: ‘Who’s afraid’ (1996) en ‘Wait’ (2013).
Het debuutalbum van het Moon Trio wordt midden 2016 verwacht.
