Dash! – Dash! Off
CD-RECENSIEDash! – Dash! Off
bezetting: Maarten Ornstein tenor- en sopraansaxofoon, basklarinet; Alex Oele basgitaar; Eric Hoeke drums. Speciale gasten: Jasper Stadhouders elektrische gitaar; Joshua Samson percussie; Joost Buis trombone; Michael Moore altsaxofoon, klarinet
opgenomen: 7 februari 2015
uitgebracht: 1 november 2015
label: Maomusic (Eigen beheer)
aantal stukken: 6
tijd: 52:21
website: www.maartenornstein.com
door: David Cohen
Met hun vierde album ‘Dash! Off’ zet het freefunk-trio Dash! hun tienjarig jubileum luister bij. De plaat werd in februari live opgenomen in het Amsterdamse Splendor en legt de band van rietblazer Maarten Ornstein, basgitarist Alex Oele en drummer Eric Hoeke vast in al zijn improvisatorische, avontuurlijke innovativiteit.
Op vijf stukken verschijnt alleen het trio. De ritmesectie van Oele en Hoeke vormt een stevig groovend fundament. Bij het in Turkse sferen voortkabbelend ‘Al Fadimem’ spreiden ze een fraai bed uit voor Maarten Ornstein, die daar met een erg sierlijke, melancholische basklarinetpartij bovenuit torent. ‘Skippy’ begint ook wat langzamer, maar bevat toch meer rauwe, voortstuwende kracht en bovenal erg virtuoze lijnen op de sopraansaxofoon. ‘Chimney’ en ‘Milly’ zijn wat sneller en bevatten beide ophitsende, uitdagende thema’s. Het titelnummer ‘Dash! Off’ mag als een valse noot in een verder solide gecomponeerd geheel worden gezien, want de uitwerking van de erg irritante melodie laat te wensen over.
De ruimte die het trio door het gebrek aan een harmonie-instrument openlaat geeft de muziek een gevoel van vrijheid en frisheid. Op het openingsstuk bewijzen de mannen van Dash! echter dat ze ook goed met de aanwezigheid van extra musici uit de voeten kunnen: Jasper Stadhouders geeft op gitaar het openingsakkoord van de ‘Dash! Off Suite’, Joshua Samson versterkt de ritmiek met handpercussie en blazers Joost Buis en Michael Moore treden samen met Maarten Ornstein in een creatief, nergens vervelend muzikaal gesprek. Dat ook deze suite met het thema ‘Dash Off!’ eindigt is jammer, maar mag het algehele plezier bij het beluisteren van deze vierde cd van het trio niet drukken.