CD-RECENSIE 

Steven Delannoye New York Trio + Frank Vaganée – Here Comes Tomorrow
bezetting: Steven Delannoye tenorsaxofoon; Frank Vaganée altsaxofoon; Desmond White contrabas; Jesse Simpson slagwerk
opgenomen: april 2013 in Kunstencentrum De Werf in Brugge
uitgebracht: 2014
label: WERF
aantal stukken: 9
tijdsduur: 48:45
website: www.stevendelannoye.com - www.dewerfrecords.be 
door: Rinus van der Heijden


De Belgische tenorsaxofonist Steven Delannoye kreeg in 2009 van de Belgian American Educational Foundation een beurs om een jaar te studeren aan de Manhattan School of Music in New York. Dat gebeurde nadat hij na zijn muziekstudie aan het Lemmensinstituut in Leuven had beëindigd. In Amerika leerde hij slagwerker Jesse Simpson en contrabassist Desmond White kennen, met wie hij het Steven Delannoye New York Trio oprichtte.

Voor een tournee in 2013 nodigde Steven Delannoye altsaxofonist Frank Vaganée uit. De leider van het Brussels Jazz Orchestra voelt zich als een vis in het water naast zijn collega op tenorsaxofoon. Dat bewijst dit album overduidelijk, want de schoonheid zit vooral opgeslagen in hetgeen tenor- en altsaxofoon laten horen. De negen stukken zijn van de hand van de vier musici, wat de muziek bijzonder authentiek maakt.

Het is wel zo, dat het trio met gast zeker geen nieuwe muziek maakt. Dat was misschien ook niet de bedoeling, omdat de zorgvuldige omgang met details en kennelijk de zin om jazz uit de jaren vijftig en zestig van een nieuwe huid te voorzien, prominent op de voorgrond zijn geplaatst. 

Frank Vaganée heeft een prachtige toon op de altsaxofoon en Steven Delannoye doet daar zeker niet voor onder. De (eingszins) afwijkende bezetting van twee blazers met contrabas en slagwerk wijkt uiteraard af van de legendarische kwintetbezettingen die de jazz kent en creëert daarmee een eigentijdser geluid. Voeg daarbij het ontbreken van de piano, waardoor de zorg voor de eerder genoemde details, veel meer lucht krijgt.

White en Simpson begeleiden op uiterst subtiele wijze. Er zit een verborgen swing onder het spel van de beide Amerikanen, die de muziek van de blazers lijnrecht verbindt met de subtiliteit en vindingrijkheid in harmonie en improvisatie. Want om die laatste twee begrippen draait de hele cd. Het lijkt erop of het kwartet ze aan een nieuw onderzoek wil onderwerpen. En dat zij daarmee soms uitkomen bij een soort kamerjazz maakt het geheel alleen maar diepgravender.

Compilatie ‘Here Comes Tomorrow’