CD-RECENSIE

Ineke van Doorn & Marc van Vugt - White
bezetting: Ineke van Doorn zang, elektronica, piano; Marc van Vugt elektrische- en akoestische baritongitaar; Andy Sheppard tenor- en sopraansaxofoon, Sylvain Beuf tenor- en sopraansaxofoon en fluit; Michael Vatcher slagwerk, waterglazen; Nederlands Kamerkoor; Big Bizar Habit
opgenomen: meerdere locaties in Nederland in 2003, 2004, 2007, 2009
release: 2013
label: Baixim Records
tracks: 10
tijd: 47.31
website: www.inekevandoorn.com
door: Rinus van der Heijden

Al negen cd’s maakten zangeres Ineke van Doorn en gitarist Marc van Vugt samen, maar het moest tot de tiende duren om tot de vaststaande conclusie te komen dat Ineke van Doorns stemcapaciteiten tot in het oneindige reiken. Dat blijkt met name in haar eigen compositie ‘Huggin’ And A Kissin’’, waarin de Utrechtse zich betoont als een ware stemkunstenares, wellicht een beetje à la Greetje Bijma, maar toch onmiskenbaar Ineke van Doorn.

Het is een bijzonder stel, de tandem Van Doorn/Van Vugt. Ze spelen professioneel al samen sinds halverwege de jaren negentig. Maar bovenal gaan zij al die tijd hun eigen weg. Van trends in Nederland-Jazzland trekken zij zich niets aan, het uitdragen van hun individuele artisticiteit is hun enige doel.

Op hun tiende cd ‘White’ blijkt dit overduidelijk. Het is hún overzicht van pakweg tien jaar samenwerking, neergelegd in tien stukken die zijn opgenomen tijdens studiosessies en concerten. Negenentwintig musici doen op deze cd mee, die de bijzondere kijk van de twee op de wereld van de muziek én die waarin wij met z’n allen leven, volledig open laat bloeien. De teksten zijn zoals de afgelopen jaren gebruikelijk, van Ineke van Doorn. Daarin tekent zij fragiel haar uiterst persoonlijke blik op het leven van alledag. Door haar aanpak, zowel stemtechnisch als tekstueel, onderscheidt zij zich van al haar vakgenoten.

Marc van Vugt sluit daar prachtig op aan. Al in het openingsstuk ‘Wallpaper’ schept hij klanklandschappen zoals ook Bill Frisell dat doet, maar hier gebeurt dat om de stem van partner Van Doorn ruimte te geven. Weemoedig, breekbaar en verbindend, maar evengoed doortastend toont hij waarom het duo Ineke van Doorn én Marc van Vugt heet.

‘White’ onderscheidt zich van voorgaande Van Doorn/Van Vugt-albums door de deelname van de Britse en Franse saxofonisten Andy Sheppard en Sylvain Beuf, die de muziek van weelderige ornamenten voorzien. Maar wellicht meer nog door de medewerking van het Nederlands Kamerkoor – helaas slechts op één stuk – dat de muziek in de breedte trekt. En uiteraard door de aanwezigheid van Big Bizar Habit, met de gerenommeerde musici Joost Lijbaart, Paul Berner, Paul van Kemenade, Angelo Verploegen, Louk Boudesteijn, Herman van Haaren, Mary Oliver, Ro Krauss en Annie Tangberg.

‘White’ is een persoonlijk, in muziek neergelegd, foto-album, dat normaal alleen maar wordt getoond aan intimi. Ineke van Doorn en Marc van Vugt durfden het aan om het den lande in handen te geven. Een gedurfd initiatief, dat bij ieder die het doorbladert, zijn of haar eigen emoties oproept. ‘White’ grijpt je aan, doet je glimlachen, soms een beetje huiveren, maar het doet je altijd wát.

Jammer dat de teksten niet zijn bijgevoegd. ‘White’ kreeg als ondertitel ‘Collectables one’. Wellicht dat die teksten bij deel twee wel een plaatsje krijgen.